Als Jevgeni Levchenko, voormalig voetbalprof, namens de Oekraïne sprak en danscoach Jevgenia Parakhina namens Rusland, was de oorlog tussen beide landen, donderdag live bij Op1, al begonnen. Vooral het optreden van Levchenko was hilarisch. Hij zei het ‘niet leuk’ te vinden dat Rusland ‘zijn’ Oekraïne probeerde te vernietigen. En corrigeerde de doorgestudeerde veiligheidsexperts (een ex-generaal en Han ten Broeke) door maar te blijven hameren op het gegeven dat er al doden vielen in de loopgraven van de Donbass, en de vraag of het oorlog zou worden – waar de experts op ingingen – dus allang geen vraag meer was. ‘Het ís al oorlog,’ haalde Jevgeni zijn boze gelijk.
Jevgenia probeerde intussen namens Rusland uit te leggen dat het land zich misschien wel terecht bedreigd voelt, ingesloten als het is door vijanden als Europa en de Verenigde Staten. Maar daar wilde de knappe Jevgeni natuurlijk weer niet aan, die Rusland als pure agressor zag en de indruk wekte dat hij op de schoot van Welmoed Sijtsma wilde uithuilen over de grommende beer Vladimir Poetin.
Het leverde al met al enerverende, theatrale televisie op. De interactie tussen Jevgeni en Jevgenia was een goede indicator van de hartstocht en de snelheid waarmee Slavische volkeren elkaar in de haren kunnen vliegen. Maar tegelijkertijd ook tekenend voor de oppervlakkigheid waarmee in Nederland naar dat deel van de wereld wordt gekeken.
Hoe weinig begrijp je van de onderlinge relatie tussen beide landen als je de Tweede Wereldoorlog niet ter sprake brengt? En de gretigheid waarmee de Oekraïners destijds de nazi’s verwelkomden? Hoewel een jonge generatie het allicht anders zal bekijken, zijn er veel oudere Russen die de Oekraïners nog steeds als ‘fascisten’ betitelen, hetgeen verklaart waarom een invasie, hoewel onwaarschijnlijk, toch op royale steun vanuit de Russische bevolking mag rekenen.
Zelf gaf ik ruim baan aan mijn zwakke kant en griende ik een beetje mee met de bloedmooie Jevgenia, die herhaalde dat Rusland in de westerse pers voortdurend als een slecht, bijna satanisch, land wordt neergezet. Waarop Han ten Broeke – niet ongevoelig voor vrouwelijk schoon – benadrukte dat de Russen ons lief zijn, maar dat de kleptocratie die erboven hangt de boel versjteert.
Al met al was Op1 een keer iets anders dan de politiek-correcte saaispraak van humorloze experts. Sowieso wil ik Jevgenia vaker op de buis. Desnoods over megastallen, drugsbeleid of de stikstofproblematiek.
Lees ook van Hans van Willigenburg:
