A sign of the times: als er ergens mot was in het Buitenland dan beloofde Nederlandse premiers vroeger ‘morele en politieke steun’. Dat was aardig maar vooral lekker vaag en kost verder ook niet zoveel. Nu zijn we in de ellendige neoliberale tijden alle moraal al lang voorbij en hebben we natuurlijk helemaal geen morele claims meer over – we zijn immers een foute, witte koloniale natie die ook nog eens slecht is voor het milieu – dus doen we dan maar iets anders aardigs. We beloven ‘steun in de cyberoorlog’ aan de Oekraïeners die onder de voet dreigen te worden gelopen door Wladimir Wladimorowitsj Poetin.
Wat dat verder inhoudt, niemand die het weet. Maar het is wel modieus. Nederlandse ambtenaren gaan gemiddeld 2.3 keer in de week naar een sessie waarin een kale man in pak met een rare bril en op witte sneakers vertelt over de kansen en uitdagingen van het digitale tijdperk, dus gaan we nu ook lekker digitaal aan de slag tegen de Russen. Het is ook ergens geruststellend, doen alsof de oorlog nu op internet is, want stiekem weten we allemaal dat het internet niet helemaal echt is en als je dood gaat op internet kun je gewoon weer respawnen voor de volgende ronde. Levend Call of Duty spelen tegen Pavel en Ivan is meer iets voor ons, gedemilitariseerd landje, dan proberen de rode horde tanks tegen te houden in the Fulda gap. Dan doen we gewoon lekker alsof nukes niet meer bestaan en alsof oorlog niet vooral een kwestie is van groene mannetjes de grens over zetten.
Niemand weet trouwens hoe die steun eruit gaat zien. Gaan in geval van conflict een stelletje tot soldaat gemaakte scriptkiddies met blikkies Energydrink in een bunker in Zoetermeer proberen de Russische waterschappen plat te leggen? Melige memes versturen om de moraal van het Russische thuisfront te verzwakken? Slimme big data driven solutions on the blockchain uitrollen? De positie van Russische troepen Bellingcatten aan de hand van de Instagramaccounts van de boots on the ground?* Zoals bij alles waar ‘cyber’ voor staat is een heel groot deel onbekend, de mysterieën van de zoemende doos met de knipperende ledjes op het bureau.
Het is daarnaast trouwens toch een beetje wonderlijk hoe onze angsten gevormd worden door de tijd. In de jaren ’80 waren we ook heel bang voor de Russen en gingen we met honderdduizenden de straat op om te demonstreren tegen de nakende nucleaire holocaust terwijl de meer martiaal ingestelden bunkers in de tuin aan het graven was in de blijde verwachting van de gemechaniseerde Rode Horden. Nu leven we allemaal op internet en zijn we vooral bang dat de Rus via Twitter en beveilingslekken ons landje komt bezetten.
Enfin, als we strakjes allemaal in dienst moeten voor de nieuwe grote oorlog ben ik in ieder geval blij dat ik vanuit het comfort van mijn computerstoel mijn steentje bij kan dragen. Cyberzandhaas Roelofs, present!
* = Een oorlog met Rusland zou trouwens wel eens een mooie aanleiding kunnen zijn om de censuur hier ten lande op internet eens flink op te voeren. Iedereen in Den Haag weet immers dat de populisten in Nederland deel uitmaken van de wereldwijde antiliberale beweging onder leiding van Poetin (en niet zonder reden natuurlijk – de manier waarop het Kremlin via partijen als het FvD de publieke opinie binnensluipt ís ook gewoon een strategisch probleem). Staatssecretaris Van Huffelen wil nu al ‘haat op internet’ aanpakken en jonkvrouw Kajsa Ollongren popelt al jaren om eindelijk eens de populisten van het internet af te sluiten. Boer, let op uw kippen.
Lees meer van Constanteyn Roelofs:
