Wat sneu: die aardige Gijs van Dijk, de archetypische part time pappa in de Tweede Kamer, blijkt óók een overenthousiaste MeToo’ert. Het zijn soms ook gewoon echt de mensen die je niet verwacht die in de problemen komen. Wat dan wel weer volstrekt voorspelbaar was, was dat de reactie van de PvdA* bestond uit een eigen onderzoeksbureau een wenselijke conclusie te laten schrijven en de verdediger – Van Dijk – met een team van advocaten te omringen, terwijl de arme slachtoffers het zelf maar moesten rooien in het proces. Het is volstrekt voorspelbaar dat een bureaucratie waarin de moraal in regeltjes en procedures gevat is zwaar gekanteld zijn ten faveure van de mensen aan de top van zo’n bureaucratie.
En wat is de oplossing van de bredere sociaaldemocratische Haagse bureaucratie als reactie op dit soort bureaucratisch machtsmisbruik? Juist! Nog meer gebureaucratiseerde moraal. Mariette Hamer mag nu speciaal opperhoofd MeToo worden en je hoeft geen Nostradamus te zijn om te voorspellen dat dit weer uitloopt op een klassieke bureaucratische toestand van stuurgroepen, overlegorganen en eindeloze rapporten van de Verwey-Jonkerstichting. De moderne sociaaldemocratie is immers niets anders dan het fokken van eindeloze papieren tijgers om zoveel mogelijk insiders van het systeem aan het werk te houden door de bureaucratie te vergroten. Het resultaat is vast weer dat we een ‘gedragscode’ met elkaar gaan afspreken en dat er een ‘meldpunt’ komt waar weer 6 FTE uit de insiderskliek van de sociaaldemocratie aan de slag kunnen om het probleem van de dag aan te pakken.
Er zit trouwens een soort ironische spanning in het gegeven dat de moderne linkse beweging aan de ene kant hell-bent is om seksualiteit te ontdoen van alle codes, beperkingen en mores – als de kerk en de conservatieven zijn opgerot en iedereen een aborterende genderqueervlinder is hebben we een wereld zonder erg en komt alles goed – maar aan de andere kant juist precies weer het soort puriteinse afkeer heeft van biologische seks in de echte wereld, waarin mannen met macht en meisjes met schoonheid hun eeuwenoude, soms ruwe, spel spelen. Dat uit zich in een dwingend verlangen om de staat in het proces te betrekken (want zo zijn ze). De innerlijke, religieuze of culturele moraal wordt vervangen door regeltjes en bureaucratie – immers, we hebben al millennia codes om het ergste apengedrag in te tomen, alleen waren die vroeger eerder sociaal en religieus van aard dan bureaucratisch. Hoogtepunt van die trend was dat er op een zeker moment het idee werd gelanceerd dat je voortaan een ‘consent-form’ moest invullen om van bil te gaan.
Nu is dat allemaal leuk en aardig en vast ook goed om seksueel misbruik terug te dringen, áls je er vanuit gaat dat bureaucratieën fair en eerlijk zijn en juist opkomen voor de kwetsbare mensen onderaan de pyramide en een gebureaucratiseerde moraal daarom een vervanging kan zijn voor culturele codes omtrent seksueel gedrag. Helaas is dat nooit zo en vormen bureaucratieën instinctief een beschermend schild rond de mensen aan de top van de hiërarchie. De affaire-Van Dijk laat dat weer goed zien. De linkse pogingen om conservatieve apenrotsen te slechten eindigen toch wel erg vaak in nieuwe rotsen met nieuwe apen. En die apen doen wat apen doen. Nouja, we gaan het zien allemaal, voor nu blijft voorlopig nog het advies aan bevallige jongedames om op te passen voor mannen in rode windjacks die je rozen aanbieden.
* = Het is ook helemaal niets nieuws, seksueel machtsmisbruik in de rooie beweging; al eeuwen zit de beweging vol brocialists die de rechtvaardige strijd vooral zien als methode om onzachtzinnig in contact te komen met leuke kameraadjes. Vraag maar aan Koos Vorrink.
Lees ook van Constanteyn Roelofs:
