EEN KAKELVERSE PORTUGAL POST MET DOKTER KILDARE EN SPANJEMAN RAÚL EN UW GELIEFDE HOOFDREDACTEUR DIE AAN DE GANZENLEVER ZIT IN DE BOURGOGNE.
Bonjour, mes amies, mes amis, mes amours! Uw geliefde hoofdredacteur bevindt zich inderdaad in La Douce France. Niet voor mijn plezier hoor: all work, no play.
Mijn strenge edoch rechtvaardige baas Bart Nijman sommeerde mij naar het dorpje Saulieu in de Bourgogne omdat presidentskandidaat Éric Zemmour daar zou gaan optreden voor een uitgelaten publiek (3500 pax).
Źemmour is de Franse Pim Fortuyn maar dan joods en bepaald niet homosueel maar wel bijna kaal.
Zijn campagneleus is RECONQUÊTE!, een subtiele verwijzing naar de Reconquista, de gristelijke herverovering van het door mohammedanen bezette Frankrijk en het Iberisch Schiereiland. Ik heb daar al veel over geschreven op de GeenStijl maar nu heb ik wel genoeg slap geluld want u wilt vast wel weten wat een pakje sigaretten kost in Frankrijk. Nou, dat is schrikken hoor, als je uit Portugal komt: 15 euromannen voor een pakje Gauloises Blond (30 stuks weliswaar, maar toch). Wat woon ik toch in een paradijs, daar in de Algarve, waar een pakje peuken 5 euro kost.
Ik reisde per trein en bus van Roubaix (het Kaboel van Frankrijk) naar Saulieu en een paar dingen vielen mij op: het regent altijd in Noord-Frankrijk en het lijkt wel of iedereen junkfood eet. Nergens zag ik zoveel goor voer.
De Quick, een soort Wimpy maar dan nog smeriger, floreert als nooit tevoren en is afgeladen met obese personen van kleur en moddervette mohammedaanse kindjes. En dan moet het Suikerfeest nog komen!
Artikel gaat verder na afbeelding.
In de Algarve vindt men fastfood nog sjiek, maar dat is vooral to ‘show-off‘.
Let maar eens op in de foodplaza’s in de shopping malls: de Portugezen bestellen hele plateau’s met rijst, patat (dat noemen ze dan groente) en vieze lappen vlees, alsof er vrachtwagen over een konijn heeft gewalst.
Vervolgens neemt men een paar happen en laat dan alles staan, ik zweer. Dit alles in de hoop dat Zé, Rui of Maria maar zien dat de buurtjes zich een duur etentje in de mall kunnen permitteren.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Verder zijn de Fransen net zo gedisciplineerd als de Portugezen als het om het tonen van de QR-code gaat. Opvallend, want de Fransman is in principe zeer recalcitrant en pikt weinig van de overheid. Dit in tegenstelling tot het Nederlandse slavenvolk, dat alles accepteert van Rutte’s boevenbende. Alsof het schapen en kalkoen zijn die keurig in het gelid naar het abattoir waggelen!
Artikel gaat verder na afbeelding.
En nu het allerbelangrijkste: wat is het eten in Frankrijk toch goddelijk, amigas e amigos! Champignons de Corcelotte! Escalope de foie gras de canard poêlée! Jambonnettes de grenouilles! Huîtres Belon à l’étuvée! Médaillon de lotte aux choux du jardin de Barboulotte! Noix de Saint-Jacques rôties! Bar sauvage aux coquillages et poireaux! Dos de chevreuil! Lièvre à la Royale! Etc. etc.
Kom daar maar eens om in de Algarve!
Ik was heel lang overtuigd Francofiel (dat is niet iemand die generalísimo Francisco Franco wil doen hoor) en ik had ooit het plan om in een klein kutdorpje – met alleen maar Nederlandse gutmenschen – in de brousse van Frankrijk te gaan wonen, met als doel om daar een serie van 300 boekjes over te schrijven. Dat bleek Martin Bril al gedaan te hebben, en toen dacht ik: ik ga precies hetzelfde doen in de Algarve. De rest is geschiedenis.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Tijdens de busrit van Montbard naar Saulieu zag ik talloze spookdorpen waar de jongste bewoner 95 en tevens de enige bewoner is. Nederlanders, grijp uw kans en koop zo’n dorp. Volk Frankrijk om maar blijf in godsnaam weg uit mijn Portugal!
Goed, ik ga eens luisteren wat de Franse Pim Fortuyn te melden heeft. Ik ben overigens in goed gezelschap want mijn Gonzo-collega professor Teun Voeten chaperonneert mij.
En dan geef ik nu het woord aan Raúl, onze Spanjeman
Het was me het weekje weer wel. Ondanks dat we hier in het Iberische niet zo verslaafd zijn aan apps als jullie aangeklede aap Hugo, die met zijn ‘gelijken’ – eenieder weet dat hij die term oogluikend toestond tegen ‘beter weten’ in – getracht heeft geheel Europa aan het juk van 1G te onderwerpen. Heel Europa? Nee, één dapper schiereiland hield moedig stand en flikkerde die app met bijbehorende QR-code bij de eerste de beste gelegenheid overboord. Terwijl men bij ons dus wél in staat was om een in Nederland gezette boosterprik in de QR te verwerken, daar waar het zichzelf technisch hoogwaardig achtend Nederland het omgekeerd tot op de dag van vandaag niet voor elkaar krijgt.
Maar ja, als je hoort dat het verlagen van de BTW op groente en fruit technisch pas over een jaar of vijf mogelijk is…
Bueno, het leven is zo slecht nog niet in een land waar high tech wel degelijk bestaat maar nog steeds niet als zaligmakend wordt gezien. De comida, dáár draait het om. En el fin de semana. Kwestie van prioriteiten. Vorige week doken wij ter kennismaking in de wereld van de rijdende huisjes, caravans in de volksmond. De suggestie die ik daarbij deed om op een stukkie grond een nederzetting te starten door het plaatsen van een caravan, voor al dan niet permanente bewoning, blijkt in de praktijk al te worden toegepast hier in mijn geliefde Cataluña.
Mijn caravanmannetje vertelde over een Engels stel dat hier in de buurt woont en bij hem een oude Engelse caravan, ja met toilet en ruime douche, had gekocht. Toen hij ze een maandje later tegenkwam bedankten ze hem nogmaals uitbundig voor de mooie deal. ‘The best investment ever!‘. Wat bleek, de caravan hadden ze in hun tuin gestationeerd, aangesloten op stroom en water en voor driehonderdenvijftig ballen per maand verhuurd aan een dakloze webdesigner. Voor degenen onder jullie met een leuk optrekje onder de Spaanse danwel Portugese zon en in het bezit van een ruime tuin misschien een ideetje om de kosten van de wijnkelder een beetje draaglijker te maken? Of andersom schoonmoeder in te parkeren als ze komt logeren! Grasduinend op marketplace van Facebook kwam ik deze parel van een advertentie tegen;
“Te huur voor vijfhonderdenvijftig eurootjes word jij de trotse bewoner van deze diamant onder de vrijetijdswoningen! Er is water. Of er stroom is wordt niet vermeld, maar het lijkt een bezichtiging waard nietwaar?”
Artikel gaat verder na afbeelding.
“Maar Raúl!” zult u roepen, “als er al geen stroom is zal er zeker geen glasvezelinternet zijn!”
Lieve amigos, denk in oplossingen, niet in problemen. Een zonnepaneeltje kost tegenwoordig net zoveel als een doosje mooie Cava van Codorníu – Ars Collecta Blanc De Noirs 2017 is een aanrader – en is met het aantal zonuren hier absoluut rendabel. Wat de wifi aangaat bestaan er leuke oplossingen met een dongel met 4G sim, voor een paar tientjes per maand, tot en met satellietverbindingen met het bedrijf van Elon Musk voor ongeveer een meier. Take your pick. Al met al ziet het er rooskleurig uit voor zelfs de wannabe-expat met een smalle beurs. Mocht u een groot gezin te huisvesten hebben bestaat er zelfs de mogelijkheid een geheel dorp – in the middle of nowhere, dat wel – op de kop te tikken voor een habbekrats. Maar goed, ik draaf door. Per slot van rekening ben ik geen makelaar. Mijn enthousiasme over het paradijs, want laten we eerlijk zijn, op aarde komen niet veel plekken dichterbij die schilderachtige droomwereld dan het Iberisch schiereiland, mag ik graag met u delen.
Iets anders nu, mocht Sjantal deze week zo’n kartonnen pak rode wijn uit de aanbieding bij de lokale supermarkt hebben meegenomen: laat die nog even dicht. Zet het goedje in de koelkast en zet er een fles gaseosa naast.
Ik heb geen idee wat er in gaseosa gestopt wordt, maar het is mierzoet en ziet er uit als bubbeltjeswater en bevat volgens het etiket 0% suiker en 0 (nul) calorieën. Als het geheel flink is afgekoeld kan je gaan mengen. Afhankelijk van de kwaliteit van de wijn en je eigen smaak gooi je de beide vloeistoffen in een glas en voilá, tinto de verano. Het spul is ook kant en klaar te koop in de supermarkt voor ongeveer dezelfde prijs als de losse ingrediënten bij elkaar maar dusdanig zoet dat de benaming ‘druivenlimonade met een tic’ beter op zijn plaats zou zijn.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Overigens zijn er in Nederland handige ondernemers die de anderhalve literverpakkingen uit de Iberische supermarkt verdelen over miniflesjes en die voor een superprijs in de Nederlandse schappen zetten getuige een foto die Tom Staal, kijkcijferkanon bij GeenStijl TV, mij ooit stuurde met de vraag of dít mogelijkerwijs zou kunnen zijn wat Stefano Keizers bedoelde toen hij de bestelling doorgaf voor Chips.Nootjes. Bier. Het legendarische Corona Kelder Programma om de saaie lockdown dagen door te komen. In sommige toeristenoorden (Salou) gooit men er een paar stukken fruit in en verkoopt een kan van dit spul (70 CL plus een zooi ijs) voor € 14,50! Katsjing!
Artikel gaat verder na afbeelding.
Goed, u weet nu hoe het zit met de tinto de verano: slechts in noodgevallen te nuttigen of als u de schijn van limonade op dient te houden, ook een soort noodgeval voor sommigen.
Voor nu houd ik het even hierbij want de vogeltjes zijn alweer druk in de weer elkaar het hof te maken en ik moet de diverse nestkastjes in de tuin nog opkuisen nu de winter definitief is afgelopen. Een fijne week gewenst en neem een lekker glaasje wijn bij het eten vanavond.
¡Salut!
Artikel gaat verder na afbeelding.
Bom Dia beste dokter Kildare-fans en ander olijk lezersvolk!
Een hartelijk en vrolijk zondag-welkom van uw favoriete médico, beste Kildare-avonturen lezers! En de groeten van kop tot voeten, hoorde ik deze week in de wandelgangen voorbij komen. Nou, die kop en voeten kom ik later op terug vrienden!
Eerste even terug naar de vorige week en het verhaal over de praktijkervaringen met Hollandse heimwee en het daaruit voortvloeiende, soms tot depressie lijdend onbehagen.
Het bleek een schot in de roos voor heel veel warme-lucht-overwinteraars en veel meer dan zelfs ik had kunnen bevroeden. Uw doutore ontving zelfs veel blije reacties van mensen die zich tot op dat moment ongehoord voelden en het idee hadden als enige de spruitjesluchtheimwee te ervaren. Je moet tenslotte toch wel héél-vreselijk-stapelgek zijn als je terugverlangt naar Hollandse kou, regen en wind terwijl je kunt genieten van het zon-overwinteren en de gezelligheid met vinho branco do Aldi aan een Zuidelijk zandstrand. Na het lezen van mijn schrijfsel met wetenschappelijke feiten daarover – bijvoorbeeld dat heimwee een serieus te nemen genetische ziekte is en de gevolgen van het negeren daarvan vaak niet mals zijn – werd het voor veel mensen een stuk dragelijker. Het taboe werd zelfs bij de taças de vinho aan de terrastafels besproken.
En dat hielp, beste lezers, want al snel werd ook daar duidelijk dat het een, weliswaar in gradaties, veel voorkomend probleem is! Meestal betreft het dan het gemis aan kinderen en bijbehorend luidruchtig grut (separatieangst: ‘zie ik ze ooit terug?’), maar daarnaast worden ook de seizoenen vaak gemist. Uw zonnige dokter begrijpt veel, maar vooral dat laatste níet!
Zo ook niet de echtgenoot van een terug-naar-Holland-heimwee-mevrouw die zijn eega probeerde om te praten om tóch onder de zon te willen blijven sprak:
“Als je de zon de rug toe keert, zie je alleen je eigen schaduw.“
Waarop zijn vrouw antwoordde:
“Altijd zonneschijn schept een woestijn.“
Jawel lieve fans, zo struikel je in Algarvië regelmatig over de door bejaard Nederland geproduceerde volkswijsheden!
En met dat ‘struikelen’ komen we meteen op het praktijkverhaal van deze week amigo leitores.
Uw zonnige geneesheer werd weer eens met spoed opgeroepen bij een valpartij waarbij twee leden van de overwinterende grijze golf betrokken waren. Een val waarbij iemand anders probeerde het slachtoffer tijdens de val nog op te vangen en daardoor zelf mede het onderspit moest delven.
Kortom: twee van pijn vertrokken gezichten op de kasseien. Een snelle diagnose bevestigde al het eerste vermoeden, een gebroken pols. Dit gebeurt vaak omdat het slachtoffer tijdens een val vanuit een natuurlijke reactie de armen uitsteekt om zichzelf op te vangen. Gezien de situatie liet uw betrokken doutore de serviço een ambulância komen om de twee ongelukkigen naar het hospital de emergêntia te vervoeren voor verder onderzoek en behandeling.
Regelmatig zijn dit soort ongevallen te danken aan het struikelen op het beruchte plaveisel van de langs strand en boulevard gelegen wegen en paden in de Algarve en elders in het land. Dat geplaveide is bepaald niet van onbesproken kwaliteit! Portugal is een arm land en het onderhoud aan bestrating en wegen is vaak ronduit slecht. Het is dan ook niet verwonderlijk dat één van de veel gehoorde (en belangrijke) adviezen vanuit de dokterspraktijk en de clínica de traumatologia is om goed en vooral goed passend schoeisel te dragen in plaats van de slappe zooltjes uit de lekker goedkope Chinese rommelwinkel en zéker geen (hoge) hakken! Er kan veel leed ontstaan door een simpele verkeerde stap, met als gevolg het verzwikken van uw enkel, of onbalans gevolgd door een val.
De Portugezen zeggen dan: ‘Pedra no sapato’, oftewel ‘Je hebt een steentje in je schoen’, waarmee ze bedoelen dat je een probleem hebt! En daarmee hebben ze gelijk.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Slecht plaveisel op straat en verkeerd schoeisel, een zeer slechte combinatie.
Ook veel geziene slachtoffers van ongelukken zijn de toeristische fietsers en dan vooral dié categorie die denkt in het spitsuur, als alle Portugezen op weg naar huis zijn, hun boodschapjes te moeten halen. Portugezen hebben hun rijbewijs in de autoscooters op de kermis gehaald beste zonaanbidders, en rijden als gekken. Bumperkleven is de nationale hobby en zonder reden inhalen de tweede. Als je die zaken combineert en loslaat op de N125, de dodenweg door de Algarve waar alles wat loopt en beweegt te vinden is, tot en met muilezels en zigeunerkarren, dan wordt uw fiets- of autoritje rond dat tijdstip naar de Continente, Lidl of Aldi vanzelf een levensgevaarlijk avontuur.
Het feit dat er relatief veel botletsels zoals de polsbreuk ontstaan, is te wijten aan het niet te onderschatten biologisch feit dat met het stijgen der jaren ‘oudje’, ook de broosheid van uw botten (osteoporose) toeneemt. En dát is duidelijk in de statistiek te zien aan de aantallen botbreuken dat dagelijks in de, overigens moderne, Portugese ziekenhuizen wordt binnengebracht.
Osteoporose is een natuurlijke reactie op het ouder worden van uw botten. Het is niet alleen, zoals zo vaak wordt gedacht, een gebrek aan calcium in uw botten, maar ook de structuur van de botcellen verandert met het ouder worden waardoor het bot zwakker wordt en dus sneller breekt. Boven de 65 jaar is er, in eenzelfde situatie, 25% meer kans op botbreuk ten opzichte van een veertiger. En naargelang de levensjaren vorderen loopt dat percentage snel op. De dichtheid van uw botten kan gemeten worden (densitometrie) door middel van een DEXA-scan (Dual Energy X-ray Absorptiometry) en wordt regelmatig uitgevoerd bij ouderen met botfracturen van vage of onverklaarbare oorzaak. Preventief heeft deze meting geen enkele zin, met uitzondering van ernstig osteoporose gerelateerde ziektebeelden. Bijvoorbeeld vroegtijdige osteopenie, de voorloper van osteoporose.
Overigens is niet alleen het risico van breken op hoge leeftijd een probleem, maar ook het daaropvolgend genezingsproces c.q. de botopbouw (osteogenese), omdat deze veel langzamer verloopt in vergelijking met een veertiger.
‘Maar dokter!’, hoor ik u zeggen, ‘wij zonwandelen en fietsen héél veel en dus zijn onze botten nog als vanouds en nemen we dagelijks natuurlijk ons glas melk voor de kalk!’ Nou beste gezondheidsrakkers, dan moet uw geliefde doutore u dubbel teleurstellen. Bewegen doet weinig goeds voor uw botten en melk al helemaal niet! Uw oude botten in conditie houden kan alleen als u ze écht zwaar belast! Vergelijk het met uw spieren, alleen spieren bewegen brengt geen spieropbouw, ze écht belasten wél. En zo is dat ook bij uw botten. En dat komt er op neer dat alleen sportschool(achtige) activiteiten óf zware fysieke arbeid helpt de veranderingen in botstructuur tegen te gaan, althans af te remmen. De zogenaamde aërobe oefeningen of bezigheden waarbij uw hartslag en ademhaling duidelijk versnellen.
Daarnaast is wetenschappelijk de aloude volkswijsheid over (gebonden) melkcalcium een fabel gebleken. Uit een onderzoek (1977) op 48.000 proefpersonen bleek dat er geen verschil was tussen melkdrinkers en niet-melkdrinkers. Er waren zelfs minder (!) botbreuken bij de controlegroep niet-melkdrinkers! Bedenk daarbij dat de mens het enige zoogdier op aarde is dat ná de zoogperiode nog melk drinkt! Alleen dat al is voor uw toegewijd clinico geral voldoende bewijs dat melk niet de witte motor is. Overigens drinken Japanners en Chinezen ook geen melk en daar zijn niet meer botbreuken dan in de rest van de wereld.
Of zoals Gerard Reve beweerde:
“Een Nederlander is een soort Duitser, die denkt dat hij geen Duitser is omdat hij melk drinkt.”
Uw geliefde doutore zelf heeft overigens nog nooit een drup melk gehad, zijn lichaam accepteert geen melk en gooit het er onmiddellijk boven weer uit, u wilt het niet meemaken!
Overigens is er uit een Nederlands promotieonderzoek gebleken dat hoogbejaarde verpleeghuisbewoners die twee keer per week vijf minuten onder de zonnebank gingen significant minder botbreuken kregen dan de controlegroep! Dát is dan weer positief bericht voor u als zonoverwinteraars! Zoals u ziet: uw médico deelt zijn wijsheid graag.
Mocht het echter, ondanks uw voorzichtigheid, ooit zo ver komen dat u slachtoffer wordt van een botbreuk (botfractuur), en dat is niet ondenkbaar wijst de ervaring uit, dan brengt de moderne heelkunde dat in de meeste gevallen weer keurig in orde. Afhankelijk van de ernst, oorzaak en toestand van de breuk zijn hiervoor diverse methodes beschikbaar. Feit is dat de behandeling altijd begint met een röntgenfoto. Zie onder.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Fractuur van een middenhandsbeentje (Ossa metacarpi).
Een fractuur van een middenhandsbeentje zoals op de röntgenfoto te zien is, kan gewoon ‘gezet’ worden en van een gipsspalk voorzien, waarna het na een week of drie weer sterk genoeg is voor revalidatie. Veelal echter vindt er bij meer gecompliceerde breuken een chirurgische ingreep plaats en wordt er het één en ander aan elkaar geschroefd met schroeven en strips van chirurgisch staal of er worden een paar stalen pennen ingeboord en klaar is Kees.
Maar juich niet te vroeg beste van broze botten voorziene vrienden, want zoals ik al noemde, breken is één, herstel is het volgende en dat duurt érg veel langer dan het breken. Daarnaast gaat het vaak samen met vervelende ongemakken in het dagelijkse leven, tot en met een volledig bedorven overwintering in bed of rolstoel!
Heel erg tevreden is uw geneesheer trouwens over de kwaliteit en toewijding van de fysiotherapeut in Portugal, die u aan huis zal bezoeken, behandelen en alle tijd voor u nemen, inclusief een ondersteunende trainingswandeling (en heerlijke roddel) in de buitenlucht! Uw doutore nam stiekem onderstaande blij makende foto.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Duidelijk zal zijn dat een ongeluk in een klein hoekje zit lieve lezers, maar soms is een ongeluk ook zonder meer eigen schuld te noemen. De grote 65+-grijze golf heeft vaak de neiging om het allemaal beter te weten dan de plaatselijke bevolking of autoriteiten met als gevolg dat zaken soms volledig en verwijtbaar mis gaan. Zo ook in 2017 toen in Albufeira er enkele (!) waarschuwingsborden op het Maria-Louísa strand door toeristen werden genegeerd, want natuurlijk juist daar was het strand het mooist en waren degene die de borden hadden geplaatst vást niet goed wijs waardoor er drie mensen gewond en vijf mensen verpletterd werden door een vallend rotsblok. Een harde les.
Gelukkig bestaat het leven uit meer dan angst voor het onbekende en aan het denken aan ongelukken die waarschijnlijk nooit zullen komen beste overwinter avonturiers, dus geniet van de zon of uw dromen daaraan en leef uw leven!
Até o próximo domingo queridos leitores!
Uw dokter James Kildare!
P.S.
Ergens in de buurt van Portugal
Dreef er een kwalletje langs de wal
Die vroeg aan zijn mamma:
‘Lijk ik op pappa’?
‘Ja’ zei zij ‘je wordt net zo’n kwal’.
Lees meer van de Portugal Post:
