Lieve lezers, uw hoofdredacteur is na een boeiende rondreis door mohammedaans Frankrijk en Belgikistan op de terugreis naar de Algarve en maakt een tussenstop bij Raúl de Spanjeman, die met honden en vrouw schitterend woont in de omgeving van Cambrils, uiteraard met uitzicht op zee. Ik ga hem even aan de tand voelen over de voor- en nadelen van het wonen in Spanje, en vooral in vergelijking met mijn Portugal. En daarna hebben we natuurlijk onze makelaar Laetitia met leuke tips over het scoren van een huisje in Olhão en we sluiten zoals altijd af met onze vertrouwde geneesheer Dokter Kildare over allergieën!
A: hoe zit met de energieprijzen bij jullie, in vergelijking met die absurde bedragen die in het toch al zo treurige moederland moeten worden opgehoest?
R: De stroom is, net als in Portugal, stinkend duur: 18,4 cent per kilowatt. Je moet van te voren een afnamehoeveelheid bepalen, waar je dan ook niet boven mag komen, op straffe van een blackout. Als je een contract hebt voor 3 kilowatt en je verbruikt per ongeluk 4 kilowatt, dan wordt je lijn meteen onderbroken. Endesa, de nationale stroom- en gasboer, dwingt je op die manier een hoger contract af te sluiten. Het grootste deel van de bevolking zit nog aan het gas. Een fles butaan van 12,5 kilo doet 17 euro.
A: Godnondeju, bij mij in de Algarve kost zo’n fles 35 euro inmiddels. Schuld van Frenske! Als je aan de grens woont, kan je dus beter even naar Spanje overwippen, alleen mag je niet met gasflessen in je auto rondrijden. En de benzine is bij jullie ook bijna 50 cent goedkoper. Dat is toch wel bizar, dat die poepsocialisten van de Portugese regering hun toch al arme onderdanen laten bloeden met hoge stroom- en gasprijzen en krankzinnig dure diesel en benzine. Nooit begrepen!
Iets anders: wat kost eten en drinken bij jou in Cambrils?
R: Voor het bedrag van een voorgerecht in Nederland heb je hier een driegangenmenu met wijn én een toetje en koffie. Ik bedoel maar. De prijzen in supermarkten als de Aldi, de Lidl en de Mercadona zijn ongeveer hetzelfde als in Nederland. Veel producten van de Mercadona komen uit Nederlandse fabrieken en het zou raar zijn als die dan goedkoper zouden dan in Nederland.
A: De Dia is lekker goedkoop maar dat is echt voor paupers. Niet voor niets is Dia Grieks. Man man, wat zijn dat gore toko’s, vol met alcoholisten, zwervers en junks.
R: Voor goedkoop bier moet de alcoholist naar de Mercadona. Litertje Steinburg voor amper een piekkie, gekoeld en wel. Ongekoeld slechts 75 cents. En voor de echte sloeber: een blikje Steinburg doet 23 cent.
A: Dat is natuurlijk allemaal zeer belangrijke en vooral positieve informatie, amigo! Maar heb je dan niks slechts te melden over Spanje?
R: Jawel, het weggedrag van de Spanjool in het algemeen en op de rotonde in het bijzonder. Ze rijden driekwart van de rotonde in de buitenste baan. Regelmatig plaatst de Guardia Civil, de politie die in praktisch heel Spanje voor de veiligheid op de Spaanse wegen zorgt, berichten met video’s en foto’s op Twitter om het een en ander uit te leggen. Nu proberen de flikken het weer met een nieuw videobericht.
A: Goed, amigo, tijd voor een natte lunch op het strand. Heb je nog een waardevolle slotopmerking ter lering en de vermaak? Hoe gedragen je kaaskoplandgenoten zich hier in het schitterende, quasi-onafhankelijke Catalonië ?
R: Toch een beetje als neokolonialen, Don Arturo. Ik schaam me vaak plaatsvervangend, als Nederlander. Vooral in de zomer. Ze zijn luidruchtig, gierig, slecht gekleed. Je herkent ze op een kilometer afstand met hun popiejopiegedrag. In restaurants begroeten ze eigenaar alsof ze die arme man al jaren kennen, terwijl hij geen idee heeft wie hij voor zich heeft. Het sociale gebeuren bestaat vooral uit natte lunches.
A: Ja, dat ken ik uit de Algarve. Al die ouwe teringlijers zijn permanent starnakel. Voorbeeldje: in mijn geliefde Olhão keren des morgens de ruwe zeebonken terug naar de wal. Dan nemen ze om acht uur een koffie met een pikketanussie en gaan daarna pitten. De Hollandse kaaskop denkt dan: hey, de acht zit in de klok! Ik neem ook maar zo’n lekker opkikkertje. Met als gevolg dat zo’n veenlijk al strontbezopen is als hij aan de natte lunch, ook wel glazen lunch genoemd, begint. Enfin, ik heb over de dagelijkse tristeza van de Nederlandse expat in Benidorm ooit eens een vlammende reportage geschreven die nog steeds actueel is. Ik schenk deze gratis aan mijn trouwe lezers!
Goed, en dan is het nu weer tijd voor Laetitia, de Amsterdamse koningin van de tupperware galore die nu furore maakt als makelaarster in de Algarve!
Dag lieve mensen, in deze editie ga ik het bezit van een huis onder de loep nemen. En dan bedoel ik niet zo’n boerderette met nephouten deuren en formica keukens die in grote getale in de Algarve uit de grond zijn gestampt maar een vissershuisje van vóór 1950 in het stadje Olhão.
Want, leuke lezers, Olhão is het nieuwe Ibiza aan het worden.
Toen ik nog onnozel en onwetend op zoek was naar een optrekje in deze stad kwam ik er al gauw achter dat mijn droom ruw werd verstoord door de aanzienlijke aanwezigheid van huizenflippers. Flippen is: een krot of bouwval kopen, renoveren en voor woekerwinst verkopen.
Op Funda in Nederland wemelt het ervan en je ziet het meteen op de foto’s. Altijd ziet zo’n huis er hetzelfde uit; zwart stalen raamkozijnen of schuifpuien, het ontbreken van gordijnen, een visgraatvloer en een kookeiland. Kortom een huis waar niemand woont of heeft gewoond.
Olhão, ooit een stad van hoeren, sloeren en drugs en een goed bewaard geheim, is helaas niet onder de radar gebleven. Mede door het karakter van het kubistische kwartier achter de markthallen hebben vaak (kunstminnende) buitenlandse pioniers al lang geleden gezien dat het hier een pareltje betreft om goedkoop te wonen of te investeren.
De tijd van goedkoop is voorbij. Meterprijzen van 2.000 tot 2.500 euro per m2 zijn inmiddels heel gewoon, ook voor een bouwval.
Vooral de Fransen kopen hier massaal. Zij hebben belastingvoordelen ( het zogeheten gouden visum) en het geluk dat de Algarvianen goed Frans verstaan en/of spreken. Maar de Nederlanders uit de Randstad zijn hier ook goed vertegenwoordigd met hun tweede of zelfs derde huis.
Waarom Olhão? Daar is toch geen strand? Nee dat is er (nog) niet, al zijn er al jaren plannen voor een kunstmatig strand in de bocht van de boulevard bij het hotel Real Marina. Maar het type mensen dat hier koopt heeft niet perse behoefte aan een strand op loopafstand.
Olhão heeft een ander aanbod en aantrekkingskracht op het gebied van natuur, cultuur, kunst, oude monumenten in de barreta, en een grote hoeveelheid restaurants waar je dagelijks vers gevangen vis kan eten. Biologischer kan het niet. Zelfs cameraploegen van buitenlandse woon- en vakantieprogrammas lopen al dit moois te filmen en er reportages van te maken.
Bovendien zijn de Olhanenses zeer tolerant, ze laten je met rust en oordelen of bemoeien zich niet met je levensstijl, geloof of geaardheid. Het stadje heeft alles in zich om de gay capital van Portugal te worden.
Het geld is inmiddels niks waard dus men koopt bij gebrek aan huizen in Nederland graag iets in het buitenland. Olhão is mooi, bruisend en heeft een volledige zelfstandig economie die het hele jaar doordraait. Dus in de winter geen gesloten horeca of het gevoel van een slaapstad. Zoals dat in veel dorpen of stadjes in de West Algarve wel het geval is, omdat daar het toerisme de belangrijkste vorm van inkomsten is.
Het vinden van een huis in de mooie barreta of Olhão Baixa zoals de makelaars het noemen is niet makkelijk. De eigenaren hebben inmiddels dollartekens in de ogen en vragen prijzen die niet meer realistisch zijn omdat ze weten dat de huizen er steeds schaarser worden en ze ook totaal geen haast hebben om iets weg te doen. Het principe van ‘wat de gek ervoor geeft’ is heel gewoon aan het worden.
Laatst kreeg ik van de gemeente een enquête in mijn mailbox wat ik vond van de ontwikkelingen rondom het huizenbezit van expats in Olhão.
Een gewetensvraag, want enerzijds zijn de monumenten door aankoop en renovaties behouden gebleven. Nog altijd zie je her en der gaten waar huizen stonden of ruïnes van wat ooit een gebouw was. De Portugese eigenaren kunnen het vaak niet betalen om gebouwen te restaureren of opnieuw op te bouwen.
Anderzijds worden de oorspronkelijke bewoners verdreven. Hetzelfde is gebeurd met een wijk als bijvoorbeeld de Jordaan in Amsterdam. Maar vinden we dat nu erg? De Jordaan is enorm opgeknapt en de mensen die er wonen zijn tevreden.
Een ander punt is wel dat dergelijke huizen het grootste deel van het jaar onbewoond zijn. En dat is gevaarlijk: de buurt wordt dan min of meer een openluchtmuseum.
Maar de gemeente Olhão is er blijkbaar zeer content mee. Er worden vergunningen verleend voor boutique-hotels, yogastudio’s, stiltecentra, burnoutkloosters, vergadercentra etc. etc. Allemaal geïnvesteerd en gerund door buitenlanders. En de coronapandemie heeft de behoefte aan iets voor jezelf hebben alleen maar groter gemaakt. Lekker in je eigen bubbel in je eigen huis op vakantie. Op 10 minuten rijden van het vliegveld. De overwerkte boomer moet een plek hebben om zijn zware bestaan van zich af te schudden. In Olhão, waar de bohemien van de 21e eeuw is neergestreken. Het Ibiza-stad in wording in de Oost-Algarve. Let maar op: Olhão gaat het helemaal worden.
Bom dia, beste dokter Kildare-fans en ander olijk lezersvolk!
Het is zondag in de Algarve, lieve lezers, en dus weer tijd voor een nieuwe strandzand-tussen-de-tenen-episode uit het praktijkleven van uw immer toegewijde médico!
Allereerst natuurlijk weer veel waardering en dank voor al uw reacties op de voorafgaande praktijkverhalen en speciaal die betreffende de aflevering van vorige zondag over wat in medische kringen vaak gekscherend en met een kwinkslag wordt omschreven als ‘leeftijdserosie’. Een term waaronder we eigenlijk alle ouderdomskwaaltjes scharen. Natuurlijk, en in het bijzonder, valt osteoporose en de soms kwalijke gevolgen daarvan waarover ik vorige week uitweidde, ook daaronder. Méér dan het gemiddelde aantal lezers her- en erkenden de problematiek en vooral – dat vergeet je inderdaad niet snel – de naweeën ervan! Van langdurig pijnlijk gekneusde ribben na een struikelval tot en met beenbreuken en meer.
Onder de reacties zelfs een polsfractuur-ervaringsdeskundige zoals blijkt uit onderstaande tweet!
Bijna overbodig te zeggen dat uw geneesheer en zondagsscribent bijzonder verheugd is te lezen dat zijn schrijfwerk niet alleen ver-weg-Iberische-overwinteraars de zo broodnodige ontspanning – en hopelijk een beetje wijsheid – bezorgen, maar tevens de thuisblijvers weg laten dromen naar verre oorden weg van Holland-spruitjesland!
Ook werd een héél belangrijk onderwerp en veelvuldig als advies van de traumatologia meegegeven raad om ‘in den vreemde’ goed schoeisel te dragen met instemming ontvangen. Verrassend is dat zo veel mensen herkennen in welke kleine hoekjes het gevaar soms schuilt en, naar uw médico especialista las, ze ook gevolg aan de adviezen geven! Al de goede raad is immers ook bedoeld ter voorkoming van een bron tot zilte tranen én tot meerdere glorie van uw gezondheid plus – en vooral – het behoud daarvan!
Een oude wijsheid zegt daarover het volgende:
“Je kunt niet tegengaan dat de vogels van het verdriet komen overvliegen, maar je kunt wel proberen te beletten dat ze nesten in je haar maken.”
Kortom: je kunt niet alle ellende voorkomen, maar je kunt wél je best ervoor doen beste brozebottenbezitters. Onthoud vooral dat, amigo leitores, en probeer de zilte tranen van pijn en ellende vérre van u te houden!
Zilte tranen, beste lezers, dat brengt mij meteen tot het praktijkverhaal van vandaag. En niet de zilte tranen van verdriet, ouderdom of knollentuin-heimwee, maar de alom bekende traantjes en irritante rode ogen als gevolg van bijvoorbeeld een allergische reactie!
In de dagelijkse praktijk van uw Zuidelijke médico komen standaard tientallen patiënten met diverse reacties op allergenen (allergieveroorzakers) voorbij. Van een ‘simpele’ pollenallergie als gevolg van een huurfietstocht tussen de overigens heerlijk geurende Portugese wilde bergroosjes en olijfbomen of platanen, tot de zéér serieus te nemen allergieën die kunnen leiden tot een levensgevaarlijke systematisch anafylactische shock (plotselinge ernstige bloeddrukdaling). Dit bijvoorbeeld als – mogelijk – gevolg van een wespensteek, een onbekende voedselallergie of een beet van de in de Algarve veel voorkomende Lucanus Cervus oftewel het vliegend hert. Ook de huidirritatie veroorzakende contactallergieën geïnitieerd door aanraking van bepaalde planten of struiken uit bijvoorbeeld de Rhus-familie (gifsumak of poison ivy) passeren regelmatig de praktijk-revue.
‘Simpele’ zette ik tussen aanhalingstekens omdat het medischbehandelbaar gezien vaak geen noemenswaardig probleem is, maar voor diegene die eronder lijdt wel dégelijk! De geïrriteerde loopneus, tranende ogen, jeukende keel of eczematische huid, tot zelfs pijnlijke binnenoren bederven zonder meer al het overwinter-terrasplezier en maakt u tot volwaardig en serieus te nemen patiënt.
Uit recent wetenschappelijk onderzoek blijkt dat een derde (!) deel van de Westerse bevolking onder een allergische aandoening lijdt. Een nog groter probleem is dat momenteel bijna 10% procent van de kinderen allergisch gerelateerde astmatische klachten heeft. De reden daarvoor wordt vooral toegeschreven aan de veel te strenge hygiëne in ons moderne, schone leventje in de Vinexwijk. In plaats van lekker zwemmen in de sloot waar, naast de boer, ook de kikkers en de vissen plassen, badderen we liever in het steriele en slecht voor je huid en longen zijnde chloorbad, waardoor er simpelweg te weinig uitdagingen zijn voor uw immuunsysteem om te trainen en zich voor te bereiden op latere aanvallen van allergenen. Uw doutore is er dan ook groot voorstander van, en altijd geweest, dat kinderen niet te ‘steriel’ worden grootgebracht. Laat het afweersysteem trainen door – vooral – huiselijke omgang met huisdieren en laat ook de veel te strenge handenwasprotocollen van tegenwoordig achterwege. Een broodje eten zonder je handen te wassen is niet erg, integendeel! Ook uw médico is in zijn vrije tijd nog steeds een handenwasvrije ‘viespeuk’!
Weetjes: Wist u dat een mensenmond méér bacteriën bevat dan een hondenbek? En dat jarenlang onderzoek van Europrevall op 17.000 kinderen én 17.000 volwassen aantoonde dat het hebben van een hond op jonge leeftijd latere voedselallergieën voorkomt? En dat uit datzelfde onderzoek bleek dat kinderdagverblijven géén invloed hebben op het opbouwen van afweerstoffen zoals veel wordt gedacht door de Venix-opa’s, oma’s en ouders?
Zoals gezegd, er is een duidelijke overeenkomst tussen een te grote hygiëne op jonge leeftijd en het krijgen van allergische reacties vanaf de vroege pubertijd tot veel later. Ondanks genen ook een rol meespelen, is de uitkomst van het onderzoek niet discutabel. Hoe serieus dit is blijkt uit onderzoek van het Astmafonds dat verwacht dat over tien jaar het niet (!) hebben van astmatische allergie een uitzondering zal zijn! Laat die laatste zin even op u inwerken en bedenk dat het aantal allergische reacties in de twintig jaren tussen 1980 en 2000 verdubbeld zijn!
Allergenen zijn er in vele soorten, eigenlijk alles wat niet lichaamseigen is, is een allergeen. Medisch gezien wordt het lichamelijk antwoord erop onderverdeeld in vier categorieën, die ieder een verschillende immuunreactie in het lichaam teweeg brengen. Die reacties worden in gang gezet door zogenaamde immunoglobulinen (eiwitten), ook wel antilichamen genoemd en afgekort door de twee letters ’Ig’. Immunoglobulinen zoals IgE, IgG etc. vormen een belangrijk deel van uw immuunsysteem en worden aangemaakt in de B en T lymfocyten (één van de vijf witte bloedlichaampjes soorten of leukocyten) in uw lichaam. Dat is een normale gang van zaken om uw lichaam te beschermen tegen vijandigheden van buitenaf.
Bij allergische reacties echter, reageert uw immuunsysteem té heftig en overdreven in een soort van paniek en veroorzaakt daarmee en daardoor de bekende klachten aan ogen, neus, huid of veel erger (!).
De oorzaak van de klachten is de veel té hoge aanmaak van – overigens lichaamseigen – histamine, een stof die vele functies in uw lichaam vervult, zoals lichaamstemperatuur, ademhaling en (veel) meer.
Genoeg theorie queridos leitores! Kun je boeken over schrijven. Er valt echter genoeg praktijkervaring te vertellen over allergieën en vooral, wat uw geneesheer noemt de zwaailichtallergie. Dé allergie-categorie waarbij uw doutore na een noodoproep plots verandert van een – uiteraard – keurige genezer in een supersnelle chauffeur van een, van blauw zwaailicht en tá-tú hoorn voorziene bolide! Daarmee als een échte Portugees en kris-krassende N125-racer, ondertussen regelmatig tierend op de suffige onnozelheid van medeweggebruikers, op weg naar leven of dood. Letterlijk! En dat komt vaker voor dan uw immer betrokken geneesheer zou wensen. Meestal lijdt de oproep naar een slachtoffer gestoken of gebeten door een wesp, een bij of ander onbekende dader, maar ook op reacties die volgen op het eten van iets waar het slachtoffer – tot dat moment onbekend – allergisch voor blijkt! En dat met een overmatige en overdreven immuunreactie als gevolg en in een levensbedreigende situatie verkerend door zeer snelle bloeddrukdaling, ofwel een systematisch anafylactische shock.
Naast wespen en bijen is, zoals gezegd, het vliegend hert (zie foto onder) ook een veel voorkomend (beschermd) insect in de Algarve, die, net als een krab of kreeft niet prikt maar met zijn scharen ‘knijpt’ en dan gifspuit. Gemakkelijk te herkennen door uw huisarts-specialist vanwege de twee wondgaatjes in plaats van één zoals bijvoorbeeld de insteek van een wesp. Ook een gif spuitende ‘knijp’ van dit vliegend hert kan een anafylactische shock teweeg brengen, uw doutore zag het al eens langskomen. De eerste symptomen zijn opgezette lippen, slijmvliezen, ogen, soms huidirritatie en vaak bleekheid en angstgevoelens bij de patiënt. Op dat moment moet 112 gebeld worden!
Overigens kreeg ik een gouden tip van twee vriendelijke, hoogbejaarde Portugese koffie-roddelaartjes op een terras in Loulé toen er, inderdaad, een vliegend hert aan kwam brommen, je hoort ze meestal duidelijk aankomen! Ze klapten in de handen en wég was het beest! Daar blijken ze niet tegen te kunnen leerden de meisjes mij! Geen dank voor deze tip, beste mede-mediterrane-terrasgenieters, zoals eerder gezegd, de doutore deelt zijn wijsheid graag!
Uw geneesheer doneerde uit dank en vriendelijkheid wel twee koffietjes aan de sinhoras, waarna hij waarlijk een foto van ze mocht maken! Maar alléén omdat ik van Nederland kom, die vonden ze wel goed. Over Engelsen en Duitsers hadden ze ook een mening, maar die onthoud ik u wijselijk!
Mannelijk exemplaar van het Vliegend Hert, overigens ‘bijt’ alleen het iets kleiner vrouwtje.
Na een spoedoproep op de onheilsplek aangekomen, treft uw doutore bijna altijd een samenloop van volledig in paniek geraakt niet-meer-zo-vrolijk-grijze-golf-volk aan op het plaveisel rond het terras of in het restaurant. Even zo vaak blijkt er iemand de leiding over de chaos te hebben genomen die meestal ook juist de verkeerde besluiten nam.
Leermomentje voor u beste meelezer: in alle gevallen waarbij er sprake is van het volksmondse ‘flauwvallen’ is er maar één goede leken-remedie en dat is ‘benen omhoog, hoofd zo laag mogelijk’.
Onthoudt dat gewaardeerde meelees studenten!
In de medische professie wordt dat de Trendelenburg houding genoemd en ziet er zo uit!
Als allereerste actie bij een dergelijk situatie schreeuwt uw doutore meestal meteen om ruimte te maken – tenzij de mannen van de bombeiros (brandweer-ambulancedienst) er eerder waren en dat respect al kregen – en wijst daarna een, liefst grote, ‘vrijwilliger’ aan die de opdracht krijgt de voeten van het slachtoffer hoog te trekken tot op zijn borst en zijn eigen voet onder de billen van het slachtoffer te doen. Doel is uiteraard om het kleine beetje bloeddruk dat er nog is naar de hersenen te laten stuwen. Het kan een levensreddend moment zijn om het meest belangrijke orgaan, de hersenen, op dat moment van bloed te voorzien!
Daarna pas een snel onderzoek naar bloeddruk en hartfrequentie en indien de diagnose ‘anafylactisch shock’ daadwerkelijk is gemaakt, wordt er een adrenaline-injectie gegeven die voor vasoconstrictie zorgt (het samentrekken van de kleine bloedvaten). Daarmee wordt de bloeddruk weer omhoog gebracht en komt de patiënt bij kennis. Adrenaline is overigens ook het medicament dat in de alom bekende automatische EpiPen zit. Een slachtoffer van een anafylactie-insult dient vanaf zo’n ernstig ervaringsmoment dan ook altijd een EpiPen bij zich te dragen.
Naast deze levensbedreigende vorm van allergie zijn er natuurlijk héél veel minder ernstige allergene reacties, maar zoals ik eerder schreef, bepaald niet leuk als je als jolige grijze zongenieter-in-den-vreemde erdoor wordt getroffen. Veel van de vrolijke camper-, sleurhut-, of herberg-overwinteraars zijn vaak überhaupt al verbaasd allergisch te zijn omdat ze dat ‘nooit eerder hadden’. Daar zijn overigens goede verklaringen voor melhor amigos, in meervoud! Ten eerste bloeien en groeien er natuurlijk heel veel andere plantensoorten in het Algarviaanse dan in Knollenland-thuisland, maar daarnaast speelt ook mee dat de temperatuur en luchtvochtigheid anders is waardoor allergie veroorzakende pollenconcentraties van bijvoorbeeld grassen, heide etc. op een heel ander tijdstip en intensiteit plaatsvinden. Het UMCG deed daar wetenschappelijk geografisch onderzoek naar en kwam tot deze conclusie.
Voor al deze ‘gewone’ allergische overreacties zijn er normaal gesproken goede medicamenteuze oplossingen in de vorm van antihistaminica via een recept bij de farmacia te halen. Ik schreef ‘normaal gesproken’ omdat een bepaalde categorie patiënten de medicatie niet verdraagt en er ontzettend moe en slaperig van wordt.
Een bijzondere en voor iedereen uit onverwachte hoek komende allergie, vooral in de Algarve (en natuurlijk ook bijvoorbeeld Spanje), is wat we noemen de Thunderstorm-allergie. Dit betreft een zware vorm van allergische reactie diep in de longen wat bij heel veel mensen benauwdheidsklachten veroorzaakt. Zéker voor de mensen al bekend met astmatisch gerelateerde klachten is dit een hele reële bedreiging omdat er gedurende de overwintering zéker een paar fikse, niet mis te verstane Algarviaanse ‘Thunderbuien’ langs zullen komen.
Door het onweer en de bliksem, een moment waarop je geen allergie verwacht, blijken pollen van verschillende oorsprong door waarschijnlijk statische elektriciteit open te knappen en hun inhoud, bestaande uit kleine allergene eiwitten, te verspreiden. Deze ongeveer zeven micron grote eiwitten, blijven na het onweer heel lang in de lucht zweven en dringen veel dieper in uw ademhalingsorganen door dan de gewone, niet opengebarste en normaal door luchtstroming verspreide allergene pollen. Op deze kleine eiwitten reageert uw immuunsysteem heftiger, komt vooral de IgE-afweer (op uw slijmvliezen) hevig en overdreven in verzet en geeft opdracht om téveel histamine vrij te maken waardoor er allergie-gerelateerde klachten kunnen ontstaan in de vorm van benauwdheid als gevolg van vernauwing in uw ademhalingsorganen. Het zal duidelijk zijn dat dit fenomeen de mensen, en méér nog de rokers uit de grijze golf, die al bekend zijn met een astmatische aandoening extra treft!
Ook dit is een vorm van allergie die in Knollenland-Nederland veel minder voorkomt omdat zoals gezegd de pollenseizoenen geografisch en qua intensiteit erg verschillen.
Ik noemde al even de allergische reactie op voeding beste smulpapen! Ook dat is een frequent terugkerend gebeuren tussen alle goed-gevulde-glazen vrolijkheid, bijvoorbeeld na het eten van zeedieren en speciaal het eten van schelpdieren. Zoals ik al schreef, soms tot zeer ernstige anafylactische reacties lijdend, maar meestal niet meer dan opgezwollen lippen, jeukende kelen of een dermatologische reactie in de vorm van galbulten.
Dat alles als gevolg van het eten van, voor uw lichaam, vreemde voeding afwijkend van de Knollenland-stamppotjes en boerenkool met de alom bekende Hema rookworst! Kortom voeding waar uw lichaam nooit eerder van heeft gesmuld en meent allergisch op te moeten reageren. Pech voor de smulpaap, maar meestal (!) geen ramp.
Een wat minder vaak voorkomende allergie in de ervaringen van uw trouwe médico de férias is de allergie op geneesmiddelen (veelal de NSAID’s zoals diclofenac etc.). Die allergieën zijn er natuurlijk wel degelijk, maar over het algemeen gebruiken vrolijke overwintermazzelaars hun medicatie al langere tijd, kent het lichaam gewenning en is dat tijdens de bingo, klaverjas en sjeu-de-boel-strandparty’s geen nieuw issue.
Een laatste anekdote, beste levensgenieters op dit Iberisch schiereiland!
Uw genezer ontving een mannelijke patiënt die heel serieus verklaarde nooit allergisch te zijn, behalve op zondagmorgen. Echt gebeurd! Overigens wist hij ook aan te geven wat het allergeen was, namelijk de geur van de parfum die zijn vrouw alleen zondags gebruikt als ze naar de kerk gaan! Mevrouw had werkelijk al heel veel soorten geprobeerd, maar het probleem bleef. Of daar een pilletje voor was. Uw begripvolle dokter antwoordde letterlijk of het een idee was de vrouw in te ruilen voor een ander exemplaar (óók echt gebeurd) en schreef vervolgens een recept!
Het blijft een vreemd vak beste vrienden! Of zou het aan den mensch liggen?
Até o próximo domingo queridos leitores!
Uw dokter James Kildare!
P.S.
Het verschil tussen al of niet een huisdierallergie? Een vette doktersrekening met het advies: doe uw kind weg, de hond is er allergisch voor!
Lees meer Portugal Post:
