Ik ben een boek aan het lezen van Paul Cliteur, genaamd Het monotheïstisch dilemma. Hiervoor las ik zijn Moreel Esperanto. Het is net alsof alle puzzelstukjes mooi in elkaar vallen tot één geheel. Het is wederom voor mij een bevestiging dat geloof of religie toch voor een groot deel schuldig zijn aan veel geweld in de wereld. Ook al zullen veel vrijdenkers en academici hier anders over denken. De argumenten en feiten die door Paul Cliteur worden aangehaald in beide werken zijn voor mij voldoende, doorslaggevend en bevestigend.
Ongeacht welke tegenargumenten worden aangedragen door academici of zogenaamde deskundigen, feit blijft dat wanneer het om religie gaat het politiek correct blijven de essentiële discussie in de weg staat. Dat zien we ook in Nederland bij onze omroepen en bij publicaties op het web van gerenommeerde schrijvers. Het beestje bij de naam noemen is er niet bij want men zou verweten worden te generaliseren…oei, oei, oei.
Van de drie abrahamitische religies ligt de islam het zwaarst onder vuur. Ongeacht of mensen vinden dat niet de islam verantwoordelijk is voor bijvoorbeeld de ellende in Egypte. Ik durf toch te beweren dat het wel zo is. Secularisme en fanatisme gaan simpelweg niet samen onder een dak. Een goed voorbeeld daarvan is Saoedi Arabië. Streng islamitisch, en toch de minste problemen. Niet alleen omdat er handen of voeten worden afgehakt maar omdat er gewoon duidelijkheid heerst.
De islam is bezig zichzelf te schaden op een mondiaal niveau. Zo ook concludeert Dr. Adnan Ibrahim. De islam is gekaapt door een nieuwe generatie moslims die blijkbaar weinig zelfrespect hebben. Of juist teveel? Los van de bloedige acties van islamitische terroristen in de wereld die hun acties legitimeren met de islam en het aanhalen van de takbir, zo staan Sjiieten en Soennieten elkaar naar het leven. Allemaal vanwege een verschil in insteek van het geloof.
Is het constante geweld in de islamitische wereld alleen maar het gevolg van ideologisch denken, politieke westerse invloeden, of het dilemma van de ware moslim? Luister naar de wetten van het land of luisteren naar de wetten zoals voorgeschreven door de Koran. De balans is nog ver te zoeken en daarom zijn democratie en islam, op dit punt in tijd, niet verenigbaar.
Jan Jaap de Ruiter schrijft in Trouw een oppervlakkig stuk over moslims en democratie. Ook in dit stuk laat hij geen eigen mening doorschemeren of een correcte wetenschappelijke benadering. Hij schermt met de mening van ‘anderen’. Hij zal het wel een academische benadering noemen, maar in feite is ook hij beperkt door de politiek correcte tendens. Waag het eens de islam te bekritiseren of waag het de onomstotelijke wetenschappelijke waarheid te vertellen.
Zo vertelt een correspondent van de westerse media dat er een lekkere rustige en ontspannen sfeer heerst op het Tahrirplein in Cairo, terwijl ondertussen bij een treffen op het hoofdkwartier van de Republikeinse Garde 51 aanhangers van de Moslim Broederschap de dood vinden. De verslaggever probeert blijkbaar nuance aan te brengen in zijn verslaggeving om de Egyptenaren niet helemaal als beesten af te schilderen voor de westerse samenleving. Is dit uit eigenbelang? Niet goed geïnformeerd? Is dit opgedragen door het netwerk waar hij voor werkt?
Veel nieuws uit de wereld, gerelateerd aan religieus geweld, wordt niet eens uitgezonden door de mainstream media. Hoe zou dat toch komen? Juist selectief. Aanpassen aan de dominerende religie binnen de landsgrens zodat men geen problemen creëert of niemand voor het hoofd stoot.
Waar komt toch die ondragelijke drang vandaan dat mensen moeten geloven? Is geloof de ultieme en enige bevestiging van het bestaan? Is de mens een té simpel wezen om uitsluitend te geloven in de kracht van het individu? Is het misschien gemakzucht om er voor te kiezen om je te onderwerpen aan de regels van een hogere macht? Geeft geloof werkelijk zoveel voldoening, gelet op de feiten?
Veel mensen over de hele wereld hebben moeite om zich aan te passen aan de wetten van hun land maar de wetten die voorgeschreven worden door de religie worden klakkeloos aangenomen. Paul Cliteur zegt terecht dat er nog nooit een bericht is gekomen van gene zijde, maar dat alles wat gelovigen horen en weten wordt voorgekauwd door de zogenaamde spreekbuizen van het geloof. Geloof op zich is niets mis mee, het is de manier waarop de mens er mee omgaat.
