Het advies van de pastoor uit het Limburgse Swalmen aan Leonne, de persoon die nu van de Rechtbank Limburg genderneutraal mag zijn, was om er niks aan te doen: “wat God heeft geschapen gaan we niet veranderen.”
Wellicht was het in 1961 een verkeerde keuze om Leonne te laten opgroeien als jongen. Als kind werd Leonne al uitgescholden voor meisje. Dat ze biologisch vrouw is, blijktuit het feit dat Leonne, getrouwd als vrouw, een kind baarde. Blijkbaar is ze genetisch van het xx-type, en is haar baarmoeder voldoende ontwikkeld om kinderen te krijgen. Dat Leonne nu toch moeite heeft met haar identiteit als vrouw, komt welllicht voor een aanzienlijk deel door haar opvoeding als jongen. Wellicht heeft ze daarnaast ook aangeboren mannelijke trekken, en is haar seksuele identiteit bij haar sowieso iets dat blijft wringen. Er worden wel meer mensen geboren met iets dat blijft wringen. Mensen kunnen klein van stuk zijn, vroegtijdig aan haaruitval lijden, jampotten van brilglazen behoeven, geboren worden met een open rug, allemaal zaken waar je niet om gevraagd hebt.
Mede dankzij het beschermende optreden van pastoor, zegt Leonne in het relatief conservatieve Swalmen nooit een kwetsbaar kind te zijn geweest. Pas in de progressieve, transseksuele scene in Amsterdam leerde Leonne haar identiteit te problematiseren. In die worsteling is ze blijkbaar blijven steken. Ze kreeg na haar huwelijk, achtereenvolgend een relatie met een transseksuele man die vrouw was geweest, met een rechter en met een notaris, allemaal partners “die er over hadden nagedacht.”
Leonne heeft in Nederland alle vrijheid om haar identiteit, inclusief haar relaties, zo in te richten als zij wenselijk acht. Wat ik daarom niet begrijp, is dat ze haar identiteit laat afhangen van een constatering in haar paspoort. Ook de rechtbank tilt er zwaar aan dat de registratie in het paspoort aansluit bij de subjectieve beleving van de paspoorthouder: “Het is een inbreuk op het privéleven, het zelfbeschikkingsrecht en de persoonlijke autonomie als belanghebbende zich niet als genderneutraal kan laten registreren.”
De rechtbank acht de genderbeleving belangrijker dan de medische en biologische gegevenheden. Dit terwijl juist iemand als Leonne bewijst dat de genderbeleving zo veranderlijk als wat is. Eerst stond ze geregistreerd als “man,” vervolgens heeft ze dat laten veranderen in “vrouw,” nu wordt dat in strijd met de biologische feiten veranderd in “het geslacht is niet kunnen worden vastgesteld” en uiteindelijk wil zij, en de rechtbank steunt haar daarin, als “genderneutraal” te boek staan. Bovendien levert de nagestreefde identiteitsverandering niet altijd op wat men er vooraf van verwacht. Een Scandinavische documentaire laat zien dat er ook spijtoptanten onder de transgenders bestaan.
Merkwaardig is ook de discussie onder rechters, over of de tijd nu rijp is voor een derde gender. In 2007 zou de tijd niet rijp zijn, en nu anno 2018 wel. Was het in de jaren ’70 ook de tijd rijp dat het gezin als hoeksteen van de samenleving verdwijnt? Of was in nazi-Duitsland de tijd rijp dat de Joden zouden verdwijnen? Of was in het Groot Brittannië van voor de Brexit de tijd rijp dat er shariarechtbanken kwamen?
Een genoemde reden voor het oordeel dat de tijd nu rijp zouzijn voor genderneutraliteit, is dat D’66 Roger van Boxtel als baas van de NS heeft besloten “dames en heren” te veranderen in “beste reizigers” Met deze wijziging worden mensen die de treinreizigers komen uitzwaaien of ophalen, voor wie informatie over vertragingen dus ook relevant is, overigens genegeerd Rechters maken dus onderling uit of de tijd rijp is, en kijken daarbij vooral naar wat partijgenoten (D66 is zwaar oververtegenwoordigd onder rechters) in belangrijke positiesvinden. Met dit criterium maakt de rechtbank zichzelf tot speelbal van de waan van de dag. Het argument dat de tijd rijp is, is een non-argument dat te pas en te onpas kan worden ingezet.
Brand Berghouwer van Transgender Netwerk Nederland wil helemaal af van geslachtsregistratie. Omdat hij en zijn club moeite hebben met zich vastleggen op een seksuele identiteit, moet daarom de grote meerderheid van mensen ook maar afzien van een voor hen verder onproblematische, en zinvolleregistratie als man of vrouw. Berghouwer gunt Leonne niet eens haar registratie als genderneutraal. Omdat een minusculeminderheid een probleem heeft met hun geslachtsregistratie, moet een overgrote meerderheid er maar geen probleem meehebben dat hun geslachtsregistratie waar ze zich perfect in kunnen vinden, wordt afgeschaft.
Meer lezen van Paul Hekkens: zie hier
