LONDEN, 14 december (Reuters) – De voormalige Britse premier Boris Johnson heeft meer dan 1 miljoen pond (1,16 miljoen euro) betaald gekregen om vier toespraken te houden sinds hij Downing Street iets meer dan drie maanden geleden verliet, zo bleek woensdag uit officiële gegevens.
Johnson trad begin september af als premier nadat hij de steun van ministers en wetgevers had verloren na maanden van schandalen, waaronder feesten in het hart van de regering terwijl de rest van Groot-Brittannië tijdens de COVID-19 pandemie onder strikte afsluiting stond.
De 58-jarige kreeg 1.030.782 pond betaald voor vier spreekbeurten in oktober en november, een tarief van ongeveer 30.000 pond per uur, volgens het laatste register van financiële belangen van parlementsleden.
Als parlementslid is Johnson verplicht externe inkomsten op te geven, evenals het aantal uren dat ermee gemoeid is.
Het best betaalde werk van Johnson was een toespraak in New York voor de Amerikaanse financieringsmaatschappij Centerview Partners ter waarde van 277.724 pond. De firma zorgde ook voor vervoer en onderdak voor Johnson en twee leden van zijn personeel, en de geregistreerde tijdsbesteding bedroeg negen uur.
Zijn andere verdiensten waren een “speaking engagement en VIP-receptie” met de Indiase krant de Hindustan Times waarvoor hij 261.652 pond kreeg, evenals 215.276 pond voor een toespraak op de CNN Global Summit Lissabon, en 276.130 pond voor een conferentie van de Council of Insurance Agents and Brokers.
Hij ontving ook donaties in natura voor huisvesting van de conservatieve donoren de familie Bamford ter waarde van duizenden ponden, en had een reis naar de VS ter waarde van meer dan 11.000 pond voor een bijeenkomst die werd gefinancierd door mediamagnaat Rupert Murdoch.
In oktober zag Johnson af van een poging om de baan terug te winnen die hij slechts enkele weken eerder verloor na de korte ambtstermijn van zijn opvolger Liz Truss als premier.
Nadat hij van een vakantie in het Caribisch gebied naar huis was geracet, zei Johnson dat hij niet geloofde dat hij de wetgevers van de partij kon verenigen.
Van Johnson, wiens verbale flamboyantie lang één van zijn kenmerken is geweest, werd algemeen verwacht dat hij na zijn aftreden zou gaan spreken.
