Meneer Pechtold,
Eén van de leukste investeringen die ik dit jaar heb gedaan, kostte me slechts 3,49 euro.
Voor dat bedrag kreeg ik gisteren het tijdschrift Privé in handen, waarin een interview stond met het voormalig D66-raadslid Anne Lok uit Meppel.
Anne Lok vertelde in dat interview dat op niet zo fraaie wijze een einde kwam aan de relatie die zij met u had en hoe u zich al tijdens die relatie misdroeg.
Het was een adembenemend verhaal over een ongelijkwaardige relatie tussen de landelijke D66-leider en een veel jongere lokale D66-amateur. Ik las over dreigen met karaktermoord, vervolgen voor het schenden van het briefgeheim, een langdurige poging haar te overreden de inmiddels 1-jarige tweeling waarvan u wellicht de vader bent te laten aborteren, uw depressieve neigingen, het slikken en roken van ‘allerlei rotzooi’, uw eis dat ze bij de volgende zwangerschap, eerder dit jaar, abortus zou plegen op straffe van ‘ik maak je helemaal kapot als je de baby laat komen!’, het feit dat u meteen nadat die zwangerschap inderdaad was afgebroken telefonisch een einde aan de relatie maakte, uw weigering om een afspraak over de kosten voor kinderopvang netjes na te komen, uw opdracht aan haar om lustopwekkende pillen te bestellen…
Het hield maar niet op.
Zeker niet omdat later bleek dat u niet alleen haar had gedreigd met juridische stappen, maar ook met behulp van advocaten druk op het publicerende medium Privé had uitgeoefend om de WhatsApp-gesprekken tussen u en het voormalig raadslid waarin de journalist inzage had gekregen niet af te drukken. Wat Privé (vooralsnog) helaas ook niet gedaan heeft.
Als uw verdedigingslinie zou zijn dat Anne Lok een beetje koekwaus is, heeft u gelijk. Wie een affectieve relatie aangaat met u, heeft sowieso de gave des onderscheids niet. Als uw verdedigingslinie zou zijn dat Anne Lok momenteel de weg kwijt is, heeft u gelijk. Wie vanuit het niets in zo’n tornado van publiciteit terecht komt, kan zomaar de weg kwijtraken. Als uw verdedigingslinie zou zijn dat Anne Lok óók een leugenaar is, heeft u gelijk. Wie zegt geen interview te hebben gegeven en stiekem te zijn gefotografeerd, wordt niet uitgebreid geciteerd door een blad dat heus voor publicatie zeer deskundige juristen naar zo’n verhaal laat kijken en poseert niet overduidelijk met een deel van haar kinderen voor een fotograaf.
Maar dat is uw verdedigingslinie niet, meneer Pechtold.
Uw verdedigingslinie is (naast les 1 uit het Handboek Framing voor Beroepspolitici: “Ik herken me niet in het geschetste beeld”): dit is een privézaak, dus ik zeg er verder niets over.
Net zo’n privézaak als die omkoopneukhut die u van die Canadese diplomaat kreeg en niet opgaf in het Geschenkenregister van de Tweede Kamer.
Grappig detail wel dan dat u de woordvoering over déze privézaak met het publicerend medium liet verlopen via uw woordvoerster en persoonlijk assistent Elise van Zeeland.
Ik wil best met u meegaan in de redenering dat een op een D66-congres gewortelde relatie tussen de grote baas van D66 en een lokaal D66-miepje een privézaak is, dat de agressieve, intimiderende benadering van een vrouw door een man een privézaak is en dat de uit hun relatie volgende zwangerschap of zwangerschappen een privézaak is of zijn. En dat u pillen nodig heeft om de kleine Alexander omhoog te houden al helemaal.
Logisch dat u daar in de media níets over wilt zeggen.
Toch?
Gaan we nu terug naar 16 mei 2010.
Er was richting de Tweede Kamerverkiezingen van 9 juni dat jaar een campagnestop afgesproken wegens de ramp met een vliegtuig in Tripoli op 12 mei waarbij 103 van de 104 inzittenden om het leven kwamen.
Midden in die campagnestop ging in het Friese gehucht Eesterga de telefoon.
Daar woonde een van de drie hoofdredacteuren van het (helaas slechts eenmalig verschenen) roddelblad over politici, ‘Binnenhof’. In dat blad had een reportage gestaan over het milieubewustzijn van een aantal politici en was onder meer gebleken dat u de zwangerschapstesten van uw vrouw tussen het restafval dumpte.
En u vroeg die hoofdredacteur: “Hoe gaan wij dit morgen in de media regelen, meneer Dijkgraaf?”
Nog helemaal ondersteboven van die vliegramp antwoordde die hoofdredacteur: “Niet.” En vervolgens zat u de volgende avond op televisie de typische Alexander Pechtold te wezen tegenover zijn toenmalige collega Marc van der Linden.
Toen u een uitgesproken privékwestie als een zwangerschap, nota bene tijdens een campagnestop wegens de dood van 103 vliegtuigpassagiers, kon gebruiken voor politiek gewin, regelde u hoogstpersoonlijk een plek aan tafel bij de best bekeken talkshow van dat moment, ‘Knevel en Van den Brink’.
Dát is de ware Alexander Pechtold.
Dát is waarom ik u veracht.
Dát is waarom u een slecht mens bent.
Groet,
JanD
