Beste meneer Kroon,
Het was een beetje een surrealistische tv-avond gisteren.
Eerst hadden we op NPO 2 een documentaire over een vlogster met kledingkastissues die zichzelf de dochter van Nelson Mandela en Rosa Parks waant. Het leek wel een psychiatrisch experiment, waarin blijkbaar moest worden aangetoond wat er met een mens kan gebeuren als narcistische persoonlijkheidsstoornissen en een aangepraat messiascomplex niet adequaat worden behandeld.
Daarna hadden we op NPO 1 een talkshow met aan tafel een militair die op 29 mei 2009 door de toenmalige koningin Beatrix tot Ridder der Militaire Willems-Orde werd geslagen. U. Het ging, zoals zo vaak de laatste jaren, niet over de heldendaden die u met gevaar voor eigen leven in dienst van het Koninkrijk der Nederlanden heeft verricht, maar over ‘gedoe’. Twee aanleidingen. De eerste: er waren halve excuses geweest van de toenmalige minister van Defensie Eimert van Middelkoop, die u eerder had beschuldigd van een Sylvana in uw kop. De tweede: er was een boek, ‘Kroongetuige’, over het ‘geweldincident in 2007 in Kabul dat u pas in 2017 meldde bij Defensie.
U schreef het boek niet voor de mensen die u toch al geloofden. Want die hadden het niet nodig. Ook niet voor de mensen die u toch al niet geloofden. Want die zaten eveneens geharnast in hun standpunt. Nee, het was voor de grote groep mensen die het niet zeker weet.
Ik behoor tot die groep.
Om de doodeenvoudige reden dat ik er niet bij was en dat ik níemand op zijn woord geloof (sorry, beroepsdeformatie).
U toonde zich gisteren bij Jeroen Pauw van uw kwetsbaarste kant.
Wat u zelfs in dat boek niet opschreef omdat het te pijnlijk was, kwam er – mede dankzij de in topvorm verkerende Jeroen Pauw – op televisie in slow-motion uit: u bent op onmenselijke wijze verkracht door een stel Afghaanse barbaren. Niet omdat de geiten op waren, maar omdat ze u wilden vernederen. En bij een latere ontmoeting met de aanstichter van die gruwelijke daad, een hij-of-ik-moment, schoot u hem met uw pistool dood.
Dat u vervolgens ook nog zijn Kalashnikov pakte en leegschoot op zijn kruis, is misschien niet iets waarvoor u de schoonheidsprijs verdient.
Maar u weet wat Nelson Mandela zei: “Als je met een mens praat in een taal die hij verstaat, gaat het in zijn hoofd. Als je met hem praat in zijn eigen taal, gaat het in zijn hart.”
Nou, dit was honderd procent in de eigen taal van die gast.
Je zou je hoogstens kunnen zeggen dat de volgorde andersom had gemoeten: eerst het kruis, dan de rest.
Maar ook u bent niet perfect.
De Perfecte Mens hadden we een paar uur eerder al op NPO 2 gezien ;-)
Groet,
JanD
PS. Voor vrolijker noten: lees me nieuwe nieuwsbrief.
