De GroenLinks Meetup in Leiden afgelopen dinsdag begon aanstekelijk met rapper ‘niet slecht voor een vluchteling’ Massi. Het bleek meteen het enige moment waarop er aandacht was voor mensen met een migrantenachtergrond. Het Leidse publiek was wit, heel wit. Is daar iets mis mee? Ja. Het ligt misschien een beetje aan de stad met zijn witte universiteit, maar toch. Ook hier wonen jongeren met een migrantenachtergrond die potentiële GroenLinks-stemmers zijn. Maar die raak je kwijt als je die op geen enkele manier aanspreekt.
“Hoewel ik Massi sympathiek vond overkomen, voelde zijn aanwezigheid voor mij meer als een token om te laten zien dat GroenLinks ook nog wat met migranten resp. mensen met een niet-westerse achtergrond doet. Met uitzondering van de rap is daar de hele avond geen aandacht voor geweest. Als je meer mensen wilt trekken met een niet-westerse achtergrond, zul je het ook over hun problemen moeten hebben”, appte mijn voormalige buurjongen me, een ambitieuze student van begin twintig met een gemengde etnische achtergrond.
Maar over die problemen ging het inderdaad niet. Kernthema van de avond was de vrouwenemancipatie. Kandidaat-kamerlid Kathalijne Buitenweg had haar bejaarde moeder voor iedereen zichtbaar op het balkon gezet om haar te kunnen bedanken voor het voorbeeld dat deze haar had gegeven – ook al had Kathalijne dat op het moment zelf niet altijd kunnen waarderen (haar vader was er trouwens ook). Jesse Klaver hekelde het glazen plafond, en werkte met aanstekelijke oneliners die steeds een open doekje opleverden toe naar de climax van de avond: hij wil een kabinet waarin de helft van de ministers vrouw is.
Tja. Het is van de gekke dat dat tegenwoordig nog steeds een rabiaat idee schijnt te zijn. Begin 2003 stelde ik voor Vrij Nederland al een compleet vrouwenkabinet samen, inclusief reservespelers – ook toen al geen enkel probleem. Dus de helft vrouwen, voor een partij die radicale oplossingen presenteert? Kom op, zeg. Een kabinet à la Trudeau is wel het minste. Dat telt niet alleen evenveel vrouwen en mannen, maar ook een blinde, een voormalig vluchteling en een Sikh.
Van GroenLinks, toch ook pleitbezorger van een inclusieve samenleving, verwacht ik de ambitie om de Nederlandse variant op het Canadese voorbeeld te presenteren. En, voordat iemand het oppert: zeg niet dat ‘ze’ er niet zijn. Die smoes kennen we al tot vervelens toe als het om vrouwen gaat. Ook in dit geval geldt: zoek eens buiten je eigen groep, en trek te bescheiden mensen uit de coulissen.
