Nederland is een pluriforme samenleving en daarin mogen we ons gelukkig prijzen. Tot dat het over godsdienst gaat, want dan hoort godsdienst achter de voordeur. Godsdienst moet uit het openbare leven worden weggehouden. Over godsdienst mag je alleen met meel in de mond praten. Het is een vreemd verschijnsel doch ook voor mij heel herkenbaar.
Ook ik ben opgevoed met de kerk, ook ik ging braaf met mijn vader mee naar de kerk. Ik heb het zelfs nog heel lang volgehouden om er heen te gaan enerzijds omdat ik er toen nog achterstond anderzijds uit een soort van gewoonte omdat je, je altijd in hetzelfde kringetje bewogen hebt waardoor je de andere kant, en het andere gelijk van de samenleving niet ziet. Ik prijs de dag nog altijd gelukkig dat ik daar uitgebroken ben, door andere mensen te ontmoeten.
Ik, met mijn eigenzinnige kijk op de wereld, ben ook nog een tijdje lid geweest van de kerkenraad. Nou ging dat met mij altijd wel wat onconventioneel, zo verscheen ik als ouderling, op badslippers en in korte broek in de kerkdienst, waardoor de dominee tot ontsteltenis van de rest van de kerkenraad de slappe lach kreeg. Ook trok ik op de zondagochtend met regelmaat een broek met verfvlekken aan die ik de vorige avond nog op het atelier aan had gehad. In Hoogkerk bewaren ze dus ook goede herinneringen aan mij.
Uiteindelijk zag ik in dat de kerk niet meer mijn plek was en het een goed plan was om maar gewoon niet meer te verschijnen en afstand te nemen. En toch, al geloof ik niet meer, is de kerk niet definitief uit mijn leven verdwenen. De opvoeding die je gehad hebt, neem je de rest van je leven mee. Het heeft je gevormd, het heeft je ook heel veel ideeën voor je kunst opgeleverd, de hotline van God is er uit voortgekomen, en nog veel meer, ik heb er een kleurrijke kijk op de samenleving aan overgehouden en kan via verrassende gezichtspunten denken.
Tegenwoordig is er een politieke partij, van die verzuurde heertjes die al aan hun prostaat lijken te lijden, die godsdienst wil terugdringen tot achter de voordeur terwijl ze de pluriforme samenleving zeggen te prediken. Het politiek correcte denken waar ik juist zo van walg. Ik hoef en wil het niet met iedereen eens te zijn, hou op zeg, wat een saaie samenleving en juist daar staan Alexander Pechtold en zijn alte kameraden zonder het te beseffen voor voor. Maar ja, als de vos zijn passie spreekt boer pas op je kippen. En zo is het maar net.
