Recent was er ophef over de uitspraken van Kees van der Staaij. De SGP-voorman roept namelijk jonge dames op om vooral niet de prostitutie in te gaan: “Geef je schoonheid niet weg voor een zak geld!” Laten we allereerst vaststellen wat moet worden vastgesteld: als Van der Staaij een moslim was geweest, dan was zijn opvatting direct verklaard vanuit diversiteit en culturele vrijheid. Dan was er verder geen ophef geweest. Dat gezegd hebbende, heeft Van der Staaij op een aantal gronden ongelijk: dat zal ik allereerst toelichten. Toch heeft hij ook een zinnig punt, waarop ik uitvoeriger zal ingaan.
Het is een probleem dat mannen te weinig masculiniteit ervaren, terwijl seks bij uitstek een ervaring is die masculiniteit versterkt. Voor sommige mannen is prostitutie de enige manier om te kunnen ervaren. Van der Staaij zal als conservatief ook de gedragingen niet verwelkomen waartoe mannen kunnen vervallen die geen toegang hebben tot prostituees. Zonder prostitutie kan vrouwenhaat makkelijker wortel schieten in mannen die totaal van ieder vrouwelijk sekscontact zijn afgesloten. Ook werkt prostitutie uitstekend om cognitieve dissonantie onder feministen te versterken. Ze kunnen niet enerzijds zeggen “de vrouw is de baas over haar eigen lichaam, dat is sekspositieve empowerment“, en tegelijk volhouden dat de vrouw een “lustobject is van de seksindustrie” en dat “prostitutie neerkomt op kapitalistische slavernij”.
Komt het uitbannen van prostitutie neer op het invoeren van een verkapt privilege – namelijk een privilege van mensen in kleinschalige christelijke gemeenschappen? Daar is de sociale cohesie zó sterk dat de hypergamie er nog niet is gevestigd: de ‘doorsneeman’ heeft er nog toegang tot conservatief opgevoede vrouwen en dus tot seks. Nu bedoel ik zeker niet dat progressief gevormde vrouwen minder seksueel actief zijn: wel houden die progressieve vrouwen een seksueel puritanisme in zich, in die zin dat ze leren dat seks een machtsverhouding is. Seks is iets wat mannen willen en waarbij zij het ‘begeerde object’ zijn – hun lichamelijke schoonheid is het ‘ruilwaar’. Dit leidt tot een verstoorde verhouding van die vrouwen tot hun eigen seksualiteit, waardoor ze niet volledig van seks genieten.
Kees van der Staaij heeft niettemin een punt. Het platform Rich meets beautiful doet alsof het gaat om mooie gesprekken voeren en mensen leren kennen, maar feitelijk gaat het om het oplossen van financiële problemen via sekswerk. Dit is de laag van romcom-sugarcoating die vrouwen nodig hebben om in de juiste stemming te kunnen komen. Net zoals een vrouw zelden zal toegeven “ik ging met die man mee omdat ik zin in seks had”, maar zal zeggen: “Het was al laat, de treinen reden niet meer, de sfeer was zo goed en ik ging voor de veiligheid toch maar beter met hem naar huis.” De baas van Rich meets beautiful speelt hier op in: “Dit gaat écht niet om seks voor geld. We helpen je zoeken naar een match, wij promoten relatievorming.”
In Avondland en Identiteit heb ik betoogd dat onze emotie-gedreven maatschappij mensen conditioneert om te liegen en zichzelf voor de gek te houden. Tot dusver staat die analyse als een huis.
In de jaren zeventig van de vorige eeuw zag links in de seksuele bevrijding een vorm van emancipatie. Je moest gewoon eerlijk zijn over seks en over je verlangens en dit alles erkennen als een normaal deel van het leven – zo kwam je in gegrond contact met de realiteit. Maar al snel ging dat gedachtegoed een fusie aan met het resterende ‘benevolent sexism’ ethos van romcoms en prinsessensprookjes dat we aantreffen in romantische novelles. De gevolgen zijn hypergamie en een vals bewustzijn over seks waarin vrouwen het opwindend en avontuurlijk vinden wanneer ‘alfamannetjes’ hen openlijk het hof maken. De ‘doorsneeman’ die dat probeert is echter al gauw een viezerik.
Zie als een bewijs hiervoor de populariteit van de roman Vijftig Tinten Grijs. Daarin bedrijft een rijke en chique man SM met een vrouw en zij ervaart dat als opwindend; vervang nu de rijke man in pak door een houthakker in overall – het genre verandert plots in horror. Kortom: het eindstation van dat linkse jaren ’70 project is natuurlijk de emancipatie van het seksueel proletariaat. Echter, velen zitten daar niet op te wachten, wat verklaart waarom er plots unholy alliances ontstaan tussen progressieve feministen en conservatieve christenen.
Door prostitutie uit te bannen wordt de prijs van heteroseks voor mannen nóg verder opgedreven. Dit betekent dat mannen door de hoepeltjes van de gefeminiseerde maatschappij moeten springen om seks te kunnen hebben. En dus meer gefeminiseerd en ‘gecucked’ worden. Voor wie dit een vergezochte gedachtesprong lijkt, is er de casus van een jonge en seksueel vrijgevochten vrouw. Ze is actief voor de jongerenbeweging van een rechtse partij:
“Vrouwen zullen niet met je meegaan als je zegt dat je stemt op een rechtse partij. Het studentenleven van Amsterdam biedt hiervoor overvloedig bewijs. De categorie vrouwen waar ik in val is overwegend links en zou nooit maar dan ook nooit met iemand gaan die in hun ogen ‘racist’, ‘seksist’, ‘xenofoob’ of zelfs ‘fascist’ is.”
Let wel, er zijn natuurlijk vele vrouwen die stemmen op rechtse partijen – het voorbeeld gaat uitdrukkelijk over de categorie jong en hoogopgeleid. Een andere student viel haar bij en gaf het voorbeeld van hoe de ouders van zijn vriendin hem uithoorden aan de keukentafel. Zo werden hun ergste vermoedens bewaarheid: hij stemde namelijk PVV. De volgende ochtend maakte ze het uit. Een derde student ving dit gesprek op en haalde plots een Tinder bericht tevoorschijn. Dat toonde ene Roos die op Tinder zei: “Of je bent leuk of je stemt Thierry Baudet – het kan twee kanten uit met jouw profiel.” Helaas durfde hij het bericht niet door te sturen, anders had ik het hier zeker ingevoegd ter lering en vermaak.
Deze voorbeelden tonen het gebruik van de seksuele selectiemacht om mensen met onwelgevallige meningen seksueel te isoleren. Dat is vergelijkbaar met een knappe acteur die op tv zegt: “97 procent van de wetenschap is het eens over climate change. Als je anders denkt dan sta je buiten de moderne wereld.” Het is vergelijkbaar omdat ze wat ze zeggen valideren via referenties naar anderen die hetzelfde geloven. Externe validatie.
En precies zo gaan ze niet in op de inhoud van tegengestelde denkbeelden, maar associëren ze die met tegenstanders: “Als je dat denkt dan ben je net als… George Bush… Thierry Baudet… Geert Wilders.” Ze gaan er volledig aan voorbij dat iemands motivatie om iets te vinden niet relevant is voor de waarheid van de conclusie. Hier komt geen individueel oordeel meer aan te pas en dit gaat allemaal terug op het oerinstinct waarin bij de stam horen belangrijker is dan de waarheid rapporteren.
Steeds wordt op de hive-mind ingespeeld. Oppervlakkige mensen die willen dat anderen hen insluiten, valideren, bevestigen en goedkeuren. Met seksuele uitsluiting als wapen. Echter hive-mind mensen – het soort dat zich van de validatie van externen afhankelijk stelt – zijn nooit de vooruitlopers. Zij zijn nimmer degenen die ontwikkeld zijn voor een nieuwe situatie. Het zijn altijd individuen en creatieve eenlingen die op de tijd vooruitlopen. De lege massa volgt pas later – meestal is het voor velen van die massa dan al te laat.
In evolutionair opzicht is de onafhankelijke eenling dus zeer waardevol: hierom is seksuele uitsluiting via de hive-mind een relevant probleem. Er is een maatschappij ontstaan die steeds de nadruk legt op feminiene waarden als deugen, netwerken, empathie en inclusie. Mannen worden geconditioneerd om dit na te praten in de hoop op seks. Om bijvoorbeeld tijdens een pick up gesprekje aan een bar gladjes en en passant te laten vallen dat Trump een racist is, alvorens de deal te closen.
Natuurlijk zijn er altijd de voorspelbare figuren die de voorbeelden van de studenten zullen afdoen als ‘seksuele frustratie’. Maar maakt dat de analyse minder waar? Heeft iemand die zich zorgen maakt over islamisme bijvoorbeeld minder recht van spreken wanneer zijn eigen zus is opgeblazen door een terrorist? Waar men zegt “een man is gewoon gefrustreerd dat hij niet aan de vrouw komt, hij moet socialer doen”, bedoelt men vaak: “hij moet aan virtue signaling doen”. Prostitutie is hiertegen een laatste verdedigingslinie, waarbij een man nog altijd de optie heeft om te zeggen: “Dankzij de dames van plezier hoef ik niet mijn ziel te verkopen aan een zoetsappig verhaal!”
