“Nog nooit was het migratiesaldo in Nederland zo hoog als in 2017: een plus van 81 duizend. Er kwamen 235 duizend immigranten naar Nederland en er vertrokken 154 duizend emigranten.”
Zo valt in oktober 2018 te lezen in de Volkskrant. Die 81.000 is iets meer dan het migratiesaldo van 2016. Dat was op een haar na 80.000. In 2018 is het migratiesaldo in Nederland alweer doorgestegen tot een nieuw record van 88.000 met een immigratie van 241.000 en een emigratie van 153.000. Voor 2019 is te verwachten dat dit record van vorig jaar ruim wordt overtroffen: na drie maanden staat de teller van het migratiesaldo al op 25.000, 6.500 meer dan in 2018.
De laatste jaren wordt dus record naar record gebroken. Toch weet Mark Rutte in NOS Gesprek met de minister-president te melden dat de aantallen nu iets lager zijn. Hoe kan dat? Liegt Rutte hier? Nou, je kunt ook zeggen dat Rutte hier het onderwerp migratie naar zijn hand zet, niet alleen door het onderwerp naar wens in te kaderen – framen heet dat tegenwoordig – maar ook door een Babylonische begripsverwarring te creëren. Door Ruttes toedoen weten we niet meer waar het begrip migratie voor staat.
Op de vraag wat hij ziet als de grootste uitdaging van de EU voor de jaren na de verkiezingen, antwoordt Rutte:
“In de eerste plaats migratie.”
Rutte geeft dus aan dat hij migratie een heel belangrijk thema vindt. Over migratie zegt hij het volgende:
“De aantallen zijn nu iets lager, maar we moeten ervoor zorgen dat we het in Europa eens worden hoe we migranten opvangen in de regio. Migranten die hier naar toe mogen, moeten we niet alleen naar Zweden en Duitsland en Nederland doen. Maar ook in Oost-Europa. Die moeten hun bijdrage gaan leveren. En we moeten snel mensen terugkrijgen naar bijvoorbeeld Afrika als ze hier niets te zoeken hebben.”
Wacht even, het migratiesaldo breekt elk jaar een nieuw record, en toch zegt Rutte dat de aantallen nu iets lager zijn. Hoe kan dat? Verstaan we onder migratie wel hetzelfde? Wat Rutte hier doet is de torenhoge migratiesaldi van de afgelopen jaren weg-definiëren door het woord migratie te reserveren voor enkel asielmigratie. Daarmee tovert hij het probleem van de arbeidsmigratie als het ware weg. Migratie is nog slechts asielmigratie. Zelfs Arjan Noorlander – bekend van Nieuwsuur – trapt erin: ook hij gebruikt in de rest van het interview de term migratie wanneer het eigenlijk om asielmigratie gaat. Op deze manier weet Rutte te bewerkstelligen dat hij het niet hoeft te hebben over allerlei problemen gerelateerd aan arbeidsmigratie.
Zo hoeft Rutte het niet te hebben over de krapte op de woningmarkt die ontstaat doordat door de aanhoudende arbeidsimmigratie teveel mensen een beroep doen op een beperkte woningvoorraad.
Ook gaat Rutte niet in op het feit dat EU-regels met betrekking tot de sociale zekerheid ervoor zorgen dat veel van de arbeidsmigranten die nu ons land binnenstromen, niet terugkeren als de economische groei weer afneemt. Wat door de jaren heen opvalt, is dat positieve migratiesaldi in tijden van hoogconjunctuur niet gecompenseerd worden door net zo grote negatieve migratiesaldi in tijden van laagconjunctuur. Arbeidsmigranten komen voor werk, maar blijven voor een uitkering. Onder het mom van arbeidsmobiliteit stimuleert de EU permanente immigratie. De Brexit is mede veroorzaakt door het feit dat de EU niet thuis gaf toen toenmalig premier David Cameron erop wees dat de EU-regels voor sociale uitkeringen aan arbeidsmigranten eraan bijdragen dat arbeidsmigranten blijven, ook als ze zonder werk geraken.
Rutte hoeft het ook niet te hebben over de subsidie aan expats doordat zij over 30% van hun hoogst verdiende inkomen geen inkomstenbelasting hoeven te betalen. Dat kan leiden tot een belastingreductie van maar liefst 36,8% ten opzichte van Nederlanders. Nederlanders worden dus benadeeld ten opzichte van expats. Is dat dan geen discriminatie?
Rutte heeft het ook niet over het feit dat veel Nederlanders inmiddels met banen zitten waarvan ze niet van rond kunnen komen, omdat het overgrote aanbod van arbeidsmigranten de lonen laag houdt. Net als met de gastarbeiders in de jaren 60 wentelen bedrijven ook nu de kosten af op de samenleving. Hoe hoog dergelijke zogeheten maatschappelijke kosten kunnen oplopen hebben we in de decennia nadien mogen beleven. Tot op de dag van vandaag betalen we voor de kosten van de arbeidsimmigratie toen.
Rutte heeft het ook niet over hoe de arbeidsmigratie de Nederlandse cultuur ondermijnt. De Nederlandse taal dreigt te degraderen tot een dialect of hoogstens tot een tweede taal. Ook de Nederlandse elite wordt in sneltreinvaart vervangen door expats, die het Nederlandse belang toch een stuk lager op hun prioriteitenlijstje hebben staan.
Nu zul je mij niet horen zeggen dat asielmigratie geen belangrijk thema is. Het is een thema met vele haken en ogen. Denk aan de subsidiaire asielstatus waarmee de EU de criteria voor asiel enorm oprekt ten opzichte van het VN-verdrag. Denk aan de gebleken onmogelijkheid asielzoekers terug te sturen, ook al zijn ze uitgeprocedeerd. Denk aan het feit dat de EU niet over haar eigen buitengrenzen gaat. Denk aan het feit dat veel asielzoekers blijven ook al is hun land weer veilig. Maar dat asielmigratie een belangrijk thema is, is nog geen reden om de problemen rond de huidige arbeidsmigratie dan maar als non-existent van tafel te vegen. Het is niet omdat asielmigratie belangrijk is, dat arbeidsmigratie onbelangrijk is
Los van alle onopgeloste problemen rond asielmigratie, komt het verhaal van Rutte eigenlijk nogal belegen over. Het lijkt erop alsof hij de vorige oorlog alsnog wil winnen. Opnieuw claimt Rutte de Turkijedeal als een succes, en opnieuw wil hij iets soortgelijks ook in Afrika doorvoeren. Zo mooi als Rutte voordoet was die Turkijedeal echter niet. Het ging helemaal niet om mensen met recht op asielstatus. Het ging om mensen die veelal al jaren veilig in Turkije verbleven. Wellicht ingefluisterd door de regering van Erdogan dachten zij hun lot te kunnen verbeteren door naar welvarende landen in de EU te trekken. Dat bleek ook zo te zijn. Erdogan verkoopt geen windeieren. In feite zette hij de EU onder druk door de kraan open te draaien. Nadat een miljardendeal gesloten was, ging de kraan net zo gemakkelijk weer dicht. In feite zijn we door Erdogan gechanteerd. Om deze chantage nu als groot EU-succes te verkopen, getuigt van grote naïviteit dan wel van groot cynisme. Of het getuigt van een combinatie van naïviteit en cynisme waar alleen Rutte patent op heeft. Onbeschaamd is ook de wijze waarop Rutte, in het kielzog van de EU, de Nederlandse kiezer alsnog wil opzetten tegen Oost-Europese landen omdat zij toentertijd niet bereid waren asielzoekers op te nemen. Toen al bleek het door Frans Timmermans afgedwongen akkoord een dood paard. Rutte gaat nu opnieuw trekken aan datzelfde paard, dat inmiddels in staat van ontbinding verkeerd. Alsof de EU gaat over het toelaten van asielzoekers tot de EU, waarbij ieder land vervolgens maar verplicht is aan het uitonderhandelde quotum te voldoen.
Als het zo moet, laat dat “sterke” Europese immigratiebeleid dan maar zitten.
Meer lezen van Paul Hekkens? Zie hier
