Wat door de berichtgeving over het Depressiegala zichtbaar wordt is het volgende: de voorkeur van het Ministerie van VWS voor het financieren van grote en nieuwe projecten, waarbij de gedachte waarschijnlijk is dat deze meer impact hebben dan kleinere bestaande initiatieven.
Ten tijde van mijn directeurschap van de Depressie Vereniging, waar ik een volle werkweek met passie mee bezig was en waar ik maar ten dele voor kon worden betaald, was ik getroffen door het gemak waarmee toenmalig minister van WVS Edith Schippers zich inliet met een volledig nieuwe club als the Mental Health Foundation waarvoor de directeur een riant salaris ontving. Gezien de zwakke financiële positie van de Depressie Vereniging en het stuklopen van verzoeken voor meer financiële ondersteuning stak dat behoorlijk.
Begrijp me goed: het gaat mij hier niet om het initiatief van het Depressiegala op zich. Het over het voetlicht brengen van wat depressie is bij het grote publiek is een doelstelling die ik toen, en nu, erg belangrijk vind.
Wat wel steekt is dat de patiëntenvereniging, met voornamelijk vrijwilligers die allen ervaring hebben met depressie, al jaren bezig is met het opzetten van supportgroepen voor mensen met depressie en dat we daar zeer weinig ondersteuning vanuit het ministerie voor (hebben) ontvangen. Terwijl er wel een grote behoefte blijkt te zijn aan deze vorm van zelfhulp, gezien de aanmeldingen die binnen bleven stromen. We kregen terug van deelnemers dat de supportgroep voor hen een wezenlijk verschil maakt in hun leven. Een gegeven dat mij sterkte om ondanks alle moeilijkheden (organisatorisch en financieel) toch door te zetten.
Medio 2019 ben ik gestopt als directeur bij de Depressie Vereniging. Ik kijk terug met gemengde gevoelens. Enerzijds trots want we hebben met particuliere fondsen het netwerk supportgroepen weten te behouden en verstevigen, maar anderzijds met een onvoldaan gevoel over de instanties die het overheidsgeld verdelen. Want hoe kan het dat een initiatief als het netwerk van supportgroepen, dat zoveel mensen helpt bij het leren omgaan met de gevolgen van een depressie, niet vanuit de overheid voldoende ondersteund wordt?
Dan kunnen initiatieven als een Depressiegala en een publiekscampagne over depressie nog zo zinvol zijn, als de initiatieven die beginnen en eindigen bij de mensen waar het om gaat niet de verdiende steun krijgen vind ik dat ronduit zorgwekkend.
Lees ook: BRIEFJE VAN JAN – Aan Esther van Fenema
Lees ook: NPO-‘Depressiegala’ van Esther van Fenema & Bram Bakker blijkt schaamteloze subsidieroof
