De spanningen rond zwemscholen en zwembaden lopen hoog op. Ouders zeggen zwemlessen op omdat ze zich buitengesloten voelen door het coronatoegangsbewijs en er worden beveiligers ingezet om de de vrede te bewaren.
De coronacrisis heeft ons verhard, dingen aan het licht gebracht en gigantische gaten geslagen in systemen die al dertig jaar hetzelfde waren, zoals in de zwembranche. En nu is daar als nieuwste maatregel het coronatoegangsbewijs bij gekomen. De pas is er om te zorgen dat mensen zich toch laten vaccineren. Grote zwembaden en exploitanten kiezen de makkelijkste weg en laten ongevaccineerde ouders figuurlijk in hun hemd buiten de deur staan. Zwemscholen doen hun uiterste best alles op alles te zetten ieder kind zwemles te geven, ongeacht of de ouders gevaccineerd zijn of niet.
Wat mij opvalt, is de houding van gevaccineerde ouders. Er heerst bij een groepje de houding dat zij rechten hebben opgebouwd. Vreemd denk ik, want naar mijn weten zijn we allemaal hetzelfde, met of zonder vaccin. De boze mails uit heel Nederland, met aangifte van discriminatie en racisme, stromen binnen en hebben zelfs mijn eigen bad bereikt. Een bijzonder, maar triest dieptepunt.
Als ondernemer en zwembad- en zwemschooleigenaar probeer ik geen verschil te maken en werk ik niet mee aan de QR-toegangscontrole. Dit kost misschien kritische klanten, maar ik sta wel achter mijn eigen principes.
De overheid heeft deze tweedeling veroorzaakt en moet snel actie ondernemen voordat het escaleert in en rond de zwembaden. Ik zie de spanningen oplopen, waar ook kinderen bij zijn. Het kabinet richt immense schade aan bij kinderen. Het is belangrijk dat de zwemveiligheid hier niet onder gaat lijden. Dit levert onherstelbare schade op en dan heb ik het niet alleen over de potentiële verdrinkingen. Het gaat ook om respect en gelijkheid van mensen.
Shiva de Winter is voorzitter van de Nederlandse Stichting Water- & Zwemveiligheid.
Dit bericht is overgenomen van ANP Expert Support.
Lees ook: ‘Invoer QR-check in zwembaden sluit mensen uit’
Lees ook: Tussen galg en gele ster: waarom je toch maar liever zwijgt over de QR-maatschappij
