Nederland is een land waarmee ik me blijvend amuseer. Dat is al decennia zo en dat gaat terug tot in de tijd van de Dolle Mina’s die allemaal hun beha’s verbrandden en daarbij door onhandigheid van alles in de fik staken, niet zelden zichzelf. Ook amusant was hoe de Nederlandse regering omging met de Molukkers die een trein hadden gekaapt. In plaats van die pipo’s gewoon om te kopen met geld, zodat die inhalige gekleurde jongens zeker hun actie zouden gestaakt hebben, wilde de Nederlandse regering onderhandelen, smeken, dreigen met actie en de hele zooi daarmee tot een escalatie brengen. Ook amusant was het met stenen gooien bij het huwelijk van prinses Beatrix. Jammer dat ze zelf geen steen tegen haar kanis kreeg.
Doch dat is allemaal heel lang geleden en we moeten onze blik richten op de tegenwoordige tijd.
Nou, Nederland is ongeveer het enige land, althans in Europa, waar een zeer strenge lockdown heerst. Door die strengheid gaan de besmettingscijfers echter niet omlaag, maar daarentegen omhoog. Dat is toch om je een kriek te lachen. Alles dicht, niemand in een theater of een café of een museum en toch loopt iedere bezoeker die pertinent niét ergens iets opzoekt geheid corona op. In België mag men op restaurant en naar de kroeg tot elf uur ’s avonds – an sich ook al een belachelijk vroege tijd – maar in Nederland werd de sluitingsklok bepaald op vijf uur ’s middags. De winkels gingen ook dicht, maar naderhand weer half à driekwart open.
Natuurlijk wilden de restaurant- en caféhouders hun kneip op z’n minst ook een beetje open. Om dat af te dwingen gingen ze tegen de wet in en begonnen ze klanten binnen te lokken om die bier en frikandellen voor te schotelen. Ze probeerden daarmee de regering tot een knieval dwingen. We zullen zien of die knieval er ooit komt, maar amusant blijft wel dat Nederlanders ineens zoveel bier en zoveel frikandellen gingen degusteren dat velen van hen daarna een struik moesten vinden om erachter te kotsen of te schijten.
Ik sloeg me de dijen beurs van het lachen. ‘Die malle Hollanders toch’, zoals we in Vlaanderen geregeld verzuchten. In de Eredivisie had ongeveer tachtig procent van de spelers corona. Waar ze het virus opgelopen hebben is bij voetballers duidelijk: op allerlei illegale feestjes met veel gin-tonics, coke en blote wijven. Of in tattooshops natuurlijk, die nooit gestopt zijn met klanten binnen te laten via de achterdeur. Echt héél amusant.
Nog amusanter is dat The Voice in Nederland is stilgelegd vanwege seksuele wantoestanden. Op z’n minst twee klojo’s worden genoemd in verband met dit onnozele schandaal. De leider van de The Voice-band, Jeroen Rietbergen, en jurylid Ali B., met z’n venijnige smoel. Ik heb Ali B. nooit vertrouwd. Het enige wat die gast wil is met z’n ridicule kapsel op tv komen, continu de excuusmarokkaan uithangen, poen binnenrijven, en er aanhoudend voor zorgen dat hij niet in de vergetelheid raakt, want dat is voor hem de grootst denkbare gruwel.
Maar toch moeten we hem het voordeel van de twijfel gunnen. Misschien heeft hij, net als die eikel van een Rietbergen, nooit een vrouw lastiggevallen, maar zitten er in de entourage van The Voice vrouwen die niet genoeg aandacht krijgen en die aandacht dan maar gaan zoeken in het al te modieuze fenomeen van ‘vrouwen die mannen beschuldigen van seksuele intimidatie’, mede omdat mogelijk een van die mannen ooit ‘ns gezegd heeft tegen zo’n wijf dat ze mooie tieten heeft.
Hoe dan ook is alles wat met The Voice in Nederland te maken heeft bijzonder amusant en ik blijf me, wat Nederland betreft, de lachtranen van de wangen vegen.
Lees ook van Herman Brusselmans:
