DOHA, Qatar (AP) – Iran wankelende dinsdag na de vernedering van het begin van het WK Voetbal in Qatar met een verpletterend 6-2 verlies tegen Engeland in een wedstrijd die werd overschaduwd door protesten op en naast het veld.
Hardline Iraanse media probeerden de nederlaag te wijten aan de onrust die de Islamitische Republiek in zijn greep houdt sinds de dood van de 22-jarige Mahsa Amini op 16 september in hechtenis van de moraalpolitie van het land.
Iraanse kranten gebruikten de bekende tactiek om buitenlandse vijanden, waaronder de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Israël, te beschuldigen van het aanwakkeren van protesten om het nationale team uit zijn spel te halen.
Iran – 2; Engeland, Israël, Saudi’s en verraders – 6, luidde de kop in het hardline dagblad Kayhan. De krant, waarvan de hoofdredacteur is aangewezen door de Iraanse Opperste Leider Ayatollah Ali Khamenei, schrijft dat de routing van Iran kwam na “weken van oneerlijke en ongekende psychologische oorlogsvoering tegen het team door binnenlandse en buitenlandse verraders.” Hij voegde eraan toe dat een “politieke mediastroming” heeft getracht “de geest van het Iraanse team te beschadigen door hen aan te vallen.”
Iraanse fans op de tribune scandeerden maandag Amini’s naam, hielden borden vast en droegen T-shirts met protestleuzen en joelden tijdens het volkslied. Veel fans leken zich af te vragen of ze hun nationale team wel moesten steunen tegen de achtergrond van het gewelddadige optreden van de veiligheidstroepen tegen demonstraties.
Volgens mensenrechtenorganisatie Human Rights Activists in Iran zijn sinds het uitbreken van de protesten minstens 419 mensen gedood. Terwijl de wedstrijd zich maandag ontvouwde, vuurden Iraanse veiligheidstroepen zwaar op demonstranten in een Koerdische stad in het westen van het land.
Een ander hardline dagblad, Vatanemrooz, meldde dat demonstranten in Iran de vernederende nederlaag van hun land op straat vierden, dat ze in coffeeshops juichten toen Engeland doelpunten maakte en dat ze na de wedstrijd toeterden van vreugde. Op beelden uit het centrum van Teheran is online te zien hoe motorrijders toeteren en “Zes!” scanderen als verwijzing naar de zes doelpunten van Engeland tegen Iran. De autoriteiten sloten een coffeeshop in de noordoostelijke stad Mashhad omdat die had aangekondigd voor Engeland te supporteren.
“Geen van de spelers was klaar in hun geest,” schreef het hervormingsgezinde dagblad Shargh.
Het nationale team van Iran is onder enorme druk van demonstranten komen te staan om steun te betuigen in de aanloop naar het wereldkampioenschap voetbal. De spelers kregen vorige week een spervuur van publieke kritiek te verduren na hun ontmoeting met president Ebrahim Raisi tijdens een afscheidsceremonie, waar ze zwegen over de protesten. Enkele spelers werden gefotografeerd terwijl ze uit respect voor Raisi bogen.
“Dus je ging naar de president, dat was de beste gelegenheid om hem te vragen geen kinderen en tieners te doden, op zijn minst!” schreef de prominente Iraanse acteur Parviz Parastouei op Instagram.
Voor de aftrap tegen Engeland zongen de Iraanse spelers hun volkslied niet en stonden ze stil in een schijnbare daad van solidariteit. Tijdens de wedstrijd vierden ze de twee doelpunten van het team niet.
De spelers riskeren zware represailles voor zelfs de kleinste gebaren van protest. Het staatsagentschap IRNA heeft getracht het team te promoten als een patriottisch symbool en nationale vereniger temidden van de onrust, door de spelers te beschrijven als “soldaten die vechten voor de verbetering van hun land”.
Sommige voormalige voetbalsterren die de protestbeweging hebben verdedigd, zijn gearresteerd of bij verstek aangeklaagd. Moslem Moein, het hoofd van de paramilitaire Cyberspace Organisatie van de Revolutionaire Garde, riep vier van de meest uitgesproken gepensioneerde spelers op, die naar verluidt uitnodigingen weigerden om als gast van de regering het WK bij te wonen.
“De voorwaartsen van Engeland maakten de doelpunten niet,” schreef hij, eraan toevoegend dat de nederlaag van Iran het werk was van de uitgesproken ex-spelers, die buiten het veld protesteerden.
