Samenvatting samengevat:
Khadija Arib, geboren op 10 oktober 1960 in Hedami nabij Casablanca in Marokko, is een prominente Nederlandse politicus van Marokkaanse afkomst. Ze verhuisde naar Nederland toen ze 15 jaar oud was, waar haar ouders werkten bij een wasserij in Schiedam.
Arib studeerde sociologie aan de Universiteit van Amsterdam voordat ze haar politieke carrière begon. Arib is lid van de Partij van de Arbeid (PvdA) en heeft een indrukwekkende politieke loopbaan gehad.
Ze werd lid van de Tweede Kamer na de algemene verkiezingen in Nederland in 1998 en diende tot 2022, met een korte onderbreking tussen 2006 en 2007. Ze heeft zich tijdens haar ambtsperiode gericht op kwesties als racisme, discriminatie, misbruik, huiselijk geweld en jeugdzorg.
In 2016 werd Arib gekozen tot voorzitter van de Tweede Kamer, een positie die ze bekleedde van 12 december 2015 tot 7 april 2021. Ze had al gediend als waarnemend voorzitter sinds het aftreden van Anouchka van Miltenburg op 12 december 2015.
Na de algemene verkiezingen in Nederland in 2021 verloor Arib haar positie als voorzitter en werd ze lid van de oppositie als onderdeel van de PvdA-fractie.
Ze verliet het parlement op 3 november 2022 na anonieme beschuldigingen van wangedrag.
Naast haar politieke carrière heeft Arib ook bijgedragen aan de literatuur, met publicaties zoals Marokkaanse vrouwen in Nederland (1992), Couscous op zondag (2009) en Allah heeft ons zo gemaakt (2011).
Ze staat bekend om haar inzet voor vrouwenrechten en de empowerment van vrouwen met een migratieachtergrond in Nederland. Ze was medeoprichter en president van de Stichting Marokkaanse Vrouwen in Nederland.
In 1989 werd ze samen met haar drie kinderen gevangen gehouden in Marokko nadat ze publiekelijk kwesties had aangekaart over de positie van vrouwen in de Marokkaanse samenleving. Na tussenkomst van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken mocht ze terugkeren naar Nederland.
