“Nederland is vol, ten dele overvol”, zei koningin Juliana in 1979 in haar troonrede. Ons landje telde toen 14 miljoen inwoners.
Uit de nieuwste cijfers van het CBS bleek afgelopen week dat er in 2021 bijna 25.000 asielaanvragen zijn gedaan. Dat is 80 procent meer dan in 2020. Het hoogste aantal sinds 2015. Inmiddels gaan we richting de 18 miljoen inwoners en is de roze olifant in de kamer groter dan ooit. Als je de woorden ‘Nederland is vol’ van de toenmalige koningin vandaag de dag zou herhalen, word je uitgemaakt voor racist of zelfs erger. Dat terwijl de azc’s stampvol zitten en gemeenten gedwongen worden om extra asielzoekers op te nemen. Jokkebrokken wordt daarbij niet geschuwd. De afgezwaaide staatssecretaris asielbeleid Broekers-Knol (VVD) moest op haar laatste dag schoorvoetend toegeven dat ze gemeenten wettelijk helemaal niet kan verplichten om noodopvang te verzorgen voor asielzoekers.
Mijn stad Den Haag kan nog meer migranten simpelweg niet aan. Alleen al over de periode 2010-2019 kwamen er volgens het CBS bijna 50.000 personen met een niet-Nederlandse nationaliteit naar de hofstad. Voor de komende 20 jaar worden er nog eens 100.000 nieuwe Hagenaars verwacht. En dat terwijl Den Haag al veruit de dichtstbevolkte stad van Nederland is. Oud-CBS- hoofddemograaf Jan Latten noemt het ‘onbegrijpelijk’ dat niemand zich buigt over de gevolgen van bevolkingsgroei. Ik ook. Want het piept en kraakt. Er is een enorme woningnood en hele wijken gaan gebukt onder overbewoning. We hebben een tekort aan agenten, leraren en zorgpersoneel. Vuilniszakken worden over het balkon gekieperd, de sociale cohesie is zoek en de ratten lopen in polonaise door de straten. In plaats van deze problemen kordaat aan te pakken, worden de zwakke wijken alleen maar verder verzwakt. Ze zijn het afvoerputje voor de opvangwensen van de elite. Nooit opvang van statushouders in elitaire bakfietswijken, maar altijd in wijken waar bewoners ternauwernood weten te overleven. Zij betalen de rekening van het wereldvreemde-deug-idealisme. Ook Fatima en Achmed.
Mijn inzet, bij voorkeur in G4-verband, is glashelder. De wettelijke verplichting voor de grote steden om statushouders op te vangen moet worden geschrapt. Ook de voorrangsregeling op een woning voor asielzoekers met een verblijfsvergunning moet linea recta van tafel. Bouwen doen we voor de eigen inwoners. Daarnaast moet er voorrang worden gegeven aan woningzoekenden die economisch- of maatschappelijk verbonden zijn aan de stad. De landelijke partijen in de gemeentepolitiek zijn het verlengstuk van de wensen van hun broodheren aan het Binnenhof. Zij knokken niet voor het lokale belang maar zijn louter bezig met hun toekomstige carrière als Kamerlid of minister. Ik zal er niet voor terugdeinzen om bij het kabinet wél met m’n vuist op tafel te slaan. Dat doe ik niet voor mezelf, dat doe ik voor alle Hagenaars en Hagenezen: ongeacht hun afkomst.
Voor de stad waar we allemaal van houden.
Lees ook van Richard de Mos:
